سوئیچ مجازی و تاثیر آن
یک کانال ارتباطی برای ارتباط ماشین های مجازی با یکدیگر از طریق سوئیچ مجازی تعریف می شود. بنابراین، سوئیچ مجازی را می توان به عنوان برنامه ای تعریف کرد که ماشین های مجازی را قادر به برقراری ارتباط می کند. در واقع آداپتور شبکه ماشین فیزیکی را با یک میزبان مجازی متصل می کند.
چگونه یک سوئیچ مجازی ایجاد کنیم؟
ایجاد سوئیچ مجازی یک روش بسیار آسان است. اول از همه، Hyper-V Manager را باز خواهیم کرد. در قسمت سمت راست می بینید که گزینه ای برای VIRTUAL SWITCH MANAGER وجود دارد.
با کلیک بر روی Virtual Switch Manager، پنجره Virtual Switch Manager برای دستگاه شما باز می شود. سه نوع سوئیچ در محیط مجازی وجود دارد - خارجی، داخلی و خصوصی. این سوئیچ ها اساساً شبکه های مجازی هستند که می توان ایجاد کرد. نوع دیگری وجود دارد که می توان از طریق WMI ایجاد کرد اما به طور رسمی نامی ندارد. من می گویم این سوئیچ مجازی اختصاصی است.
اجازه دهید هر نوع سوئیچ را مرور کنیم و مفهوم روشنی در مورد زمان استفاده از سوئیچ مجازی داشته باشیم.
سوئیچ مجازی خارجی
هنگامی که لازم است ارتباطی به این شکل ایجاد شود، از یک سوئیچ مجازی خارجی استفاده می کنیم:
- ماشین مجازی به ماشین مجازی روی یک سرور فیزیکی واحد
- ماشین مجازی به یک پارتیشن والد در حالی که پارتیشن والد را می توان به عنوان پارتیشن منطقی هارد دیسک تعریف کرد که وظیفه اجرای لایه Hyper-V در سیستم را دارد تا ایجاد پارتیشن های فرزند را بتوان مدیریت کرد.
- ماشین مجازی به سرورهای خارجی. در سوئیچ خارجی، دسترسی به اینترنت به ماشین های مجازی و محیط داده می شود.
سوئیچ مجازی داخلی
هنگامی که ارتباط به این شکل در شبکه مورد نیاز است، می توانیم از یک سوئیچ داخلی برای این کار استفاده کنیم -
- ماشین مجازی به ماشین مجازی روی همان ماشین فیزیکی.
- ماشین مجازی به پارتیشن والد.
- سوئیچ داخلی به گونه ای کار می کند که به طور پیش فرض امکان ارتباط داده و عدم دسترسی به اینترنت را فراهم می کند.
سوئیچ مجازی خصوصی
سوئیچ خصوصی باعث می شود دستگاه خود را ایزوله کند. برای ایجاد شبکه ای از ماشین های مجازی تودرتو استفاده می شود.
بیایید یک سوئیچ، به عنوان مثال، یک سوئیچ خارجی ایجاد کنیم. برای ایجاد یکی، روی "Create Virtual Switch" کلیک کنید.