بایدها و نبایدهای SQL Server
آیا همیشه نیاز به برنامه ریزی برای عادی سازی دارید؟
همه ما می دانیم که عادی سازی DB ها در هر پایگاه داده ای عادی است. با عادی سازی DB، فضای ذخیره سازی را ذخیره می کند، افزونگی را کاهش می دهد، به روز رسانی را سریع تر می کند و غیره. بنابراین، چه زمانی بهتر است DB را غیرعادی نگه دارید؟
- اگر پایگاه داده فقط برای گزارش/تحلیل استفاده می شود. این نشان می دهد که یک پایگاه داده نرمال شده برای OLTP استفاده می شود که به طور دوره ای از طریق ETL با پایگاه داده تجزیه و تحلیل همگام می شود.
- داده ها " داده های کنترل " هستند. عادی سازی داده هایی که در واقع داده های تجاری نیستند، معمولاً فایده ای ندارد.
لطفاً به یاد داشته باشید که این درست نیست که کارشناسان همیشه یک طرح عادی را انتخاب می کنند، اما من فکر می کنم متخصصان فقط از یک شعار پیروی نمی کنند. آنها بر اساس نیاز تحلیل می کنند، بحث می کنند، شفاف سازی می کنند و سپس هر رویکردی را که برای موقعیت خاصشان منطقی تر است را انتخاب می کنند.
از مکان نما استفاده نکنید مگر اینکه جایگزین دیگری وجود داشته باشد
برنامه نویسان SQL (از پس زمینه جلویی آمده اند 😊) در مکان نماها روشی راحت و آشنا برای کدنویسی پیدا می کنند. اما متاسفانه، این منجر به عملکرد بد می شود.
لطفاً به یاد داشته باشید که T-SQL با در نظر گرفتن عملکرد حلقه انجام نشده است. مکان نما یک رویکرد رایج برای توسعه دهندگانی است که مانند سرورهای برنامه فکر می کنند. هنگامی که صدها عملیات مکان نما را در دقیقه اجرا می کنید - این می تواند به سرعت با استفاده از CPU بالاتر و مشکل قفل مواجه شود.
در دنیای پایگاه داده، شما در انجام عملیات مبتنی بر مجموعه بسیار بهتر هستید: کار بر روی همه داده ها به طور همزمان، در یک عبارت واحد.