معرفی
برای یک شبکه غیرمتمرکز مانند بلاک چین بسیار مهم است که همه شرکت کنندگان شبکه را همگام نگه دارد. با این حال، انتظار اینکه همه در مورد چیزی به توافق برسند غیر واقعی است. بلاک چین از یک تکنیک اجماع برای ایجاد حاکمیت بین همه اعضای شبکه استفاده می کند. در این پست، یکی از محبوبترین و اساسیترین روشهای اجماع بلاک چین، اثبات کار (PoW) را بررسی میکنیم. بیایید با درک روش اجماع شروع کنیم.
مکانیسم اجماع چیست؟
به بیان ساده، رسیدن به تصمیمی که مورد قبول همه اعضای شبکه باشد، اجماع است. به عنوان مثال، گروهی از دوستان می توانند بدون هیچ مشکلی برای بازی فوتبال توافق کنند. در این مورد، رضایت یا اجماع لازم است تا بتوانیم با هم فوتبال بازی کنیم. هدف از سازوکار اجماع بلاک چین این است که به گروهی از گره های متنوع اجازه دهد تا حق به روز رسانی شبکه یا سیستم را توزیع کنند. با این حال، به روز رسانی به شیوه ای ایمن و طبق چند هنجار تعریف شده در بین گروه شرکت کنندگان انجام می شود.
در مورد بلاک چین ، به این معنی است که حداقل 51 درصد از گره های شبکه یا کاربران باید با تغییر قریب الوقوع موافق باشند. در صورت وقوع، شبکه با اصلاحات جدید به روز می شود. اگر نه، متقابلاً این اصلاح را رد می کند.
اثبات کار (PoW) چیست؟
قدیمی ترین و پرکاربردترین فرآیند اجماع، اثبات کار (PoW) نام دارد. وقتی مونی ناور و سینتیا داورک مقالهای نوشتند که در آن بررسی میکرد چگونه میتوان از الگوریتمها برای جلوگیری از تقلب استفاده کرد، این مفهوم را به وجود آورد. بعداً، در سال 2008، ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین که نامش مشخص نیست، کاغذ سفیدی با عنوان «Bitcoin: A Peer-to-Peer E-Cash» منتشر کرد که در آن الگوریتم را تعریف کرد . PoW