در این مطلب، ویدئو پایتون: مدیریت فایل با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:06,140 –> 00:00:07,980
سلام به همه شما خیلی خوش آمدید
2
00:00:07,980 –> 00:00:09,750
از انواع برنامه نویسی و الگوریتم ها
3
00:00:09,750 –> 00:00:11,759
در این قسمت بازدید کنید، ما اصلاً
4
00:00:11,759 –> 00:00:13,679
هیچ شبه کدی انجام نمی دهیم، فقط
5
00:00:13,679 –> 00:00:15,570
مستقیماً به پایتون می رویم زیرا
6
00:00:15,570 –> 00:00:17,910
ما در حال بررسی نحوه عملکرد ماندگاری داده
7
00:00:17,910 –> 00:00:20,480
یا فایل هستیم. مدیریت این مورد
8
00:00:20,480 –> 00:00:22,830
واقعاً نیازی به توضیح آن در
9
00:00:22,830 –> 00:00:24,330
شبه کد نیست، لزوماً الگوریتمی وجود ندارد،
10
00:00:24,330 –> 00:00:26,660
ما فقط به دنبال این هستیم که چگونه
11
00:00:26,660 –> 00:00:28,949
پایتون به شما اجازه میدهد فایلها را باز و بسته کنید،
12
00:00:28,949 –> 00:00:31,949
بنابراین قبلاً دیدهایم که
13
00:00:31,949 –> 00:00:34,140
طیف وسیعی از انواع متغیر وجود دارد که
14
00:00:34,140 –> 00:00:35,880
اعداد صحیح دیدهایم. و کاراکترها و رشتههای واقعی،
15
00:00:35,880 –> 00:00:37,380
آرایهها و لیستهای پیوندی را دیدهایم
16
00:00:37,380 –> 00:00:39,450
و میدانیم که میتوانیم
17
00:00:39,450 –> 00:00:41,989
اعداد را در انواع فایلهای مختلف ذخیره
18
00:00:41,989 –> 00:00:44,010
کنیم، البته مشکل این است که وقتی
19
00:00:44,010 –> 00:00:45,780
برنامه تمام شد، همه آن مقادیر از
20
00:00:45,780 –> 00:00:48,480
بین میروند، مقادیر مقادیری
21
00:00:48,480 –> 00:00:50,579
که داشتند فراموش میشوند. آیا آنها قبلاً بودند
22
00:00:50,579 –> 00:00:53,579
، همه ناپدید شدهاند، بنابراین از نظر رسمی چه کسی
23
00:00:53,579 –> 00:00:55,230
میگوید که متغیرها فقط
24
00:00:55,230 –> 00:00:58,620
در حین اجرای برنامه باقی میمانند، بنابراین
25
00:00:58,620 –> 00:01:00,210
اگر راهی برای به خاطر سپردن
26
00:01:00,210 –> 00:01:02,699
مقادیر حتی پس از p وجود داشته باشد، خوب است. روگرام تمام شد،
27
00:01:02,699 –> 00:01:06,510
سپس میتوانیم این کار را با یک فایل انجام دهیم، بنابراین
28
00:01:06,510 –> 00:01:08,729
تصور کنید اگر یک فایل notepad داشتیم و آن را
29
00:01:08,729 –> 00:01:09,900
باز میکردیم و در حالی که برنامه در
30
00:01:09,900 –> 00:01:12,479
حال اجرا بود، دقیقاً تایپ میکردیم که
31
00:01:12,479 –> 00:01:14,909
X چه اعدادی داشت و چه y داشت و مواردی از این قبیل،
32
00:01:14,909 –> 00:01:17,729
پس از اینکه برنامه بیش از آن
33
00:01:17,729 –> 00:01:19,409
فایل دفترچه یادداشت همچنان وجود دارد، بنابراین
34
00:01:19,409 –> 00:01:21,150
دقیقاً همان کاری است که ما میتوانیم در پایتون انجام
35
00:01:21,150 –> 00:01:24,540
دهیم، میتوانیم دادهها را به یک فایل تبدیل کنیم و سپس
36
00:01:24,540 –> 00:01:27,150
میتوانیم دادهها را از فایل بخوانیم، بنابراین این یک
37
00:01:27,150 –> 00:01:30,329
روش ساده برای ذخیره متغیرها و
38
00:01:30,329 –> 00:01:32,460
حفظ آن متغیرها است
39
00:01:32,460 –> 00:01:34,409
که آنها را نگه میدارد. حتی پس از اتمام
40
00:01:34,409 –> 00:01:37,229
برنامه ادامه میدهیم، بنابراین ما
41
00:01:37,229 –> 00:01:40,710
با بررسی نحوه خواندن یک فایل
42
00:01:40,710 –> 00:01:42,720
شروع میکنیم و اگر میخواهیم با خواندن شروع
43
00:01:42,720 –> 00:01:44,220
کنیم، فرض کنیم یک فایل ایجاد
44
00:01:44,220 –> 00:01:46,170
کردهایم، تصور کنیم وارد دفترچه یادداشت شدهایم، متنی را تایپ کنیم.
45
00:01:46,170 –> 00:01:49,110
در و سپس ما از
46
00:01:49,110 –> 00:01:51,030
پایتون برای خواندن آن متن استفاده
47
00:01:51,030 –> 00:01:54,240
می کنیم، بنابراین فایلی به نام my data txt
48
00:01:54,240 –> 00:01:57,149
و یک فایل دفترچه یادداشت است.
49
00:01:57,149 –> 00:01:58,829
50
00:01:58,829 –> 00:02:00,329
51
00:02:00,329 –> 00:02:05,579
توضیحات Python هر خط با carria به پایان می رسد
52
00:02:05,579 –> 00:02:08,038
ge برمی گرداند بنابراین یک
53
00:02:08,038 –> 00:02:09,780
خط پیوسته منفرد نیست، یک دو
54
00:02:09,780 –> 00:02:13,860
سه چهار پنج شش خط وجود دارد، بنابراین هر خطی
55
00:02:13,860 –> 00:02:15,570
که در مورد آن فکر کنید یک اسلش در انتهای
56
00:02:15,570 –> 00:02:18,870
ما دارد و بنابراین شش خطی که
57
00:02:18,870 –> 00:02:21,180
Python را در یک فایل notepad به نام my data
58
00:02:21,180 –> 00:02:25,920
dot txt توصیف می کنند، بررسی می کنیم. در خواندن
59
00:02:25,920 –> 00:02:29,220
فایلهای متنی با دستورات پایتون، از
60
00:02:29,220 –> 00:02:32,160
open و read خود استفاده میکنیم، بنابراین کد ما به شکل زیر به نظر میرسد،
61
00:02:32,160 –> 00:02:37,560
میگوییم نشانگر فایل که یک
62
00:02:37,560 –> 00:02:40,800
متغیر است، نام فایل باز میشود
63
00:02:40,800 –> 00:02:43,770
، R و R به این معنی است که آن را فقط
64
00:02:43,770 –> 00:02:45,209
برای خواندن باز میکنیم. قرار نیست
65
00:02:45,209 –> 00:02:47,430
بنویسم فقط برای خواندن است، بنابراین ما
66
00:02:47,430 –> 00:02:49,950
فایل را مشخص کرده ایم و مسیر فایل را مشخص کرده ایم
67
00:02:49,950 –> 00:02:53,550
، بنابراین
68
00:02:53,550 –> 00:02:56,310
اگر می دانید
69
00:02:56,310 –> 00:02:59,550
برنامه شما از کجا اجرا می شود، Python 32 / my data dot txt را اسلش کنید.
70
00:02:59,550 –> 00:03:01,709
اگر فایل در همان دایرکتوری باشد میتوانم فقط بگویم دادههای من dot txt،
71
00:03:01,709 –> 00:03:03,510
اما در واقع
72
00:03:03,510 –> 00:03:05,580
فکر میکنم دقیقاً
73
00:03:05,580 –> 00:03:07,800
مکان آن را مشخص میکند، اگر این
74
00:03:07,800 –> 00:03:11,940
برنامه را اجرا میکنید، یا باید دادههای من
75
00:03:11,940 –> 00:03:15,000
dot txt را در مکان C کولون پایتون قرار دهید.
76
00:03:15,000 –> 00:03:18,750
34 یا آن را در مکانی که در هر جایی که
77
00:03:18,750 –> 00:03:21,150
برنامه شماست قرار دهید ram در حال اجرا است، بنابراین
78
00:03:21,150 –> 00:03:25,980
ما فایل خود را با استفاده از مشخص کردن نام فایل باز
79
00:03:25,980 –> 00:03:29,850
می کنیم و می گوییم برای خواندن است و سپس
80
00:03:29,850 –> 00:03:32,100
آن را باز کرده و
81
00:03:32,100 –> 00:03:34,290
جریان باز را در متغیری به نام file pointer ذخیره می
82
00:03:34,290 –> 00:03:35,700
کنیم، سپس اگر نشانگر فایل را چاپ
83
00:03:35,700 –> 00:03:37,769
کنیم، نقطه خواندن است. براکت بستن براکت را باز
84
00:03:37,769 –> 00:03:39,840
کنید یعنی
85
00:03:39,840 –> 00:03:44,010
همه چیز را در فایل چاپ کنید و سپس ما
86
00:03:44,010 –> 00:03:45,840
این تمرین خوبی است اما در واقع خیلی
87
00:03:45,840 –> 00:03:48,330
ضروری نیست، همچنین میتوانیم فایل 400 را ببندیم،
88
00:03:48,330 –> 00:03:50,070
یعنی جریان را
89
00:03:50,070 –> 00:03:52,530
ببندید و فایل را ببندید، بنابراین اگر باز شد، آن را
90
00:03:52,530 –> 00:03:55,019
ببندید. هنگامی که برنامه
91
00:03:55,019 –> 00:03:57,420
خاتمه می یابد، به هر حال آن را می بندد، اما
92
00:03:57,420 –> 00:04:00,000
این نیز برای بستن ما به روش صحیح است،
93
00:04:00,000 –> 00:04:02,760
بنابراین خواندن و بستن و آن
94
00:04:02,760 –> 00:04:08,280
سه خط را باز می کنیم و بله همانطور که اینجا می گوید
95
00:04:08,280 –> 00:04:10,920
برنامه یک فایل به نام my data dot
96
00:04:10,920 –> 00:04:13,320
txt را باز می کند. خواندن و پرینت کل
97
00:04:13,320 –> 00:04:16,709
فایل برای آن سادهترین برنامهای
98
00:04:16,709 –> 00:04:19,380
است که در یک برنامه دیگر بررسی میکنیم یا
99
00:04:19,380 –> 00:04:21,180
تعداد کاراکترهایی را
100
00:04:21,180 –> 00:04:22,440
که قرار است بخوانند مشخص کردهایم، بنابراین دقیقاً همان
101
00:04:22,440 –> 00:04:25,200
برنامهای است که نشانگر فایل را دوباره باز میکنیم
102
00:04:25,200 –> 00:04:27,100
، فایل را برای خواندن باز میکنیم.
103
00:04:27,100 –> 00:04:29,200
این بار یک پارامتر را در
104
00:04:29,200 –> 00:04:31,960
خواندن قرار می دهیم و می گوییم 20 یعنی
105
00:04:31,960 –> 00:04:35,290
فقط 20 کاراکتر
106
00:04:35,290 –> 00:04:41,590
اول خط اول را از فایل می خوانیم تا
107
00:04:41,590 –> 00:04:44,290
20 کاراکتر اول فایل را بشناسید تا
108
00:04:44,290 –> 00:04:47,680
برنامه نقطه داده من را باز کند. txt برای
109
00:04:47,680 –> 00:04:48,850
خواندن و ما فقط
110
00:04:48,850 –> 00:04:50,970
20 کاراکتر اول فایل را پرینت می
111
00:04:50,970 –> 00:04:53,590
کنیم و سپس فایل را دوباره می بندیم که
112
00:04:53,590 –> 00:04:54,480
عالی است
113
00:04:54,480 –> 00:04:59,710
بعدی ما دو بار خوانده ایم بنابراین
114
00:04:59,710 –> 00:05:02,350
ابتدا 20 کاراکتر را می خوانیم و سپس
115
00:05:02,350 –> 00:05:04,600
20 کاراکتر بعدی را می خوانیم
116
00:05:04,600 –> 00:05:06,220
مهم است. نکته ای که باید متوجه شد این است که
117
00:05:06,220 –> 00:05:09,760
وقتی نشانگر فایل 20 مورد اول را می خواند
118
00:05:09,760 –> 00:05:11,680
سپس می داند که در کجای فایل قرار دارد
119
00:05:11,680 –> 00:05:14,140
و سپس خواندن بعدی برای
120
00:05:14,140 –> 00:05:15,790
20 کاراکتر بعدی به این معنی است که 20 کاراکتر بعدی را نیز بخوانید.
121
00:05:15,790 –> 00:05:17,530
122
00:05:17,530 –> 00:05:19,810
که به یاد میآورد
123
00:05:19,810 –> 00:05:21,850
آخرین خواندن کجا تمام شده است و این
124
00:05:21,850 –> 00:05:24,370
شروع خواندن بعدی است، پس این یعنی
125
00:05:24,370 –> 00:05:28,930
خواندن تا 20 بلوک کاراکتری از
126
00:05:28,930 –> 00:05:33,700
فایل، نسخه بعدی ما فقط یک نسخه جذابتر است
127
00:05:33,700 –> 00:05:36,430
، فرض کنید میخواهید کاربر
128
00:05:36,430 –> 00:05:39,190
نام فایل را مشخص کند تا اگر
129
00:05:39,190 –> 00:05:42,610
فقط تاریخ خود را تایپ کردم، کاری که میتوانیم
130
00:05:42,610 –> 00:05:44,440
انجام دهیم این است که میتوانیم بقیهاش را بازسازی
131
00:05:44,440 –> 00:05:47,110
کنیم، اگر فرض کنیم که
132
00:05:47,110 –> 00:05:49,390
فایل قرار است در C و نقطه عطف Python
133
00:05:49,390 –> 00:05:52,840
34 باشد، میتوانیم بگوییم که نام مسیر
134
00:05:52,840 –> 00:05:55,600
، ستون C Python 34 است.
135
00:05:55,600 –> 00:05:57,580
اتاق گزارش های فلش دوبل چون اسلش اسلش به معنای
136
00:05:57,580 –> 00:06:00,730
یک اسلش در پایتون YZ است، پس
137
00:06:00,730 –> 00:06:03,790
نام فایل هر چیزی است که کاربر تایپ می کند،
138
00:06:03,790 –> 00:06:06,250
بنابراین ما یک ورودی از آنها دریافت می کنیم و
139
00:06:06,250 –> 00:06:07,660
آن را به یک رشته تبدیل می کنیم و
140
00:06:07,660 –> 00:06:10,300
پسوند در انتها به صورت dot txt است. و
141
00:06:10,300 –> 00:06:11,920
نام فایل کامل، نام مسیر به اضافه
142
00:06:11,920 –> 00:06:13,510
نام فایلی است که تایپ می کنند به اضافه
143
00:06:13,510 –> 00:06:15,880
پسوند، بنابراین نام my
144
00:06:15,880 –> 00:06:18,340
data را تایپ می کنند، یک دونقطه اسلش C ظاهر می شود
145
00:06:18,340 –> 00:06:22,170
Python 34 اسلش my data dot txt و
146
00:06:22,170 –> 00:06:24,640
ما نیز متغیر دیگری که از
147
00:06:24,640 –> 00:06:26,440
کاربر میپرسیم چند
148
00:06:26,440 –> 00:06:28,930
کاراکتر است که میخواهید بخوانید، بنابراین اگر
149
00:06:28,930 –> 00:06:30,910
20 برابر
150
00:06:30,910 –> 00:06:33,340
20 کاراکتر اول دادههای من اتفاق افتاد، txt و
151
00:06:33,340 –> 00:06:36,250
یک نشانگر آسان مانند قبل فایل
152
00:06:36,250 –> 00:06:40,480
نام فایل را برای خواندن باز میکند و
153
00:06:40,480 –> 00:06:42,460
آن فایل شعر به تعداد
154
00:06:42,460 –> 00:06:44,950
چا racters مشخص می شود و سپس
155
00:06:44,950 –> 00:06:47,740
ما را کنترل می کند، بنابراین همانطور که در اینجا می گویم یک فصل را برای
156
00:06:47,740 –> 00:06:49,270
نام فایل و تعدادی کاراکتر برنامه ریزی
157
00:06:49,270 –> 00:06:51,670
کنید، فایل مشخص شده را برای خواندن باز می کند
158
00:06:51,670 –> 00:06:53,860
و با تعداد مشخص شده
159
00:06:53,860 –> 00:06:59,680
سری کاراکترها نمونه ای از یک
160
00:06:59,680 –> 00:07:01,570
اکشن که دوست دارید چه فایلی را بخوانید.
161
00:07:01,570 –> 00:07:04,570
اگر دادههایم را تایپ کنم و سپس چند
162
00:07:04,570 –> 00:07:06,670
کاراکتر را میخواهید، فرض کنید ۴۳ کاراکتر
163
00:07:06,670 –> 00:07:09,040
چاپگر کوچک پایتون یک
164
00:07:09,040 –> 00:07:11,260
عمومی عمومی سطح بالا و پرکاربرد است
165
00:07:11,260 –> 00:07:14,230
که ۴۳ کاراکتر اول فایل my
166
00:07:14,230 –> 00:07:18,880
data dot txt است، حالا اجازه دهید به جای استفاده به باز کردن آن نگاه کنیم.
167
00:07:18,880 –> 00:07:20,620
دستور خواندن با استفاده
168
00:07:20,620 –> 00:07:22,960
از دستور خط خواندن که به جای
169
00:07:22,960 –> 00:07:24,400
خواندن کل فایل، فقط یک
170
00:07:24,400 –> 00:07:26,160
خط را در یک زمان می خواند،
171
00:07:26,160 –> 00:07:30,850
بنابراین برنامه بعدی ما می گوید یک نشانگر فایل به من بدهید
172
00:07:30,850 –> 00:07:34,240
، همان فایل را دوباره برای خواندن باز کنید
173
00:07:34,240 –> 00:07:37,540
و اکنون به جای انجام
174
00:07:37,540 –> 00:07:40,660
خواندن کامل، فقط این کار را انجام دهید. یک خط خواندن بنابراین و
175
00:07:40,660 –> 00:07:43,420
سپس فایل هایی را که فقط یک خط می خواند ببندید
176
00:07:43,420 –> 00:07:46,540
تا اولین خط را چاپ کند
177
00:07:46,540 –> 00:07:48,880
و فایل my – txt را باز کند و فقط
178
00:07:48,880 –> 00:07:57,310
خط اول را بخواند اگر گفتیم فایل را باز کنید و
179
00:07:57,310 –> 00:08:00,790
خط صد را بخوانید اگر
180
00:08:00,790 –> 00:08:02,170
این 100
181
00:08:02,170 –> 00:08:05,050
کاراکتر اول فایل را نمی خواند، اما
182
00:08:05,050 –> 00:08:07,630
این 100 کاراکتر اول
183
00:08:07,630 –> 00:08:10,240
خط اول است، اگر خط اول کمتر از صد
184
00:08:10,240 –> 00:08:11,530
کاراکتر باشد، فقط تمام خط اول را چاپ می کند
185
00:08:11,530 –> 00:08:13,300
اما فقط
186
00:08:13,300 –> 00:08:16,210
خوانده می شود. این خط اول است، بنابراین اگر خط
187
00:08:16,210 –> 00:08:17,830
بیش از صد کاراکتر باشد، فقط
188
00:08:17,830 –> 00:08:19,570
100 کاراکتر اول کمتر از
189
00:08:19,570 –> 00:08:21,130
صد کاراکتر را چاپ می کند، فقط
190
00:08:21,130 –> 00:08:23,380
کل خط را چاپ می کند، فقط
191
00:08:23,380 –> 00:08:27,760
خط اول را چاپ کنید، این برنامه چطور است، بنابراین
192
00:08:27,760 –> 00:08:32,200
این یک برنامه است. جایی که ما در حال