در این مطلب، ویدئو آموزش پایتون برای مبتدیان 8: توابع با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,030 –> 00:00:01,620
سلام، اوضاع چطور پیش می رود همه در
2
00:00:01,620 –> 00:00:02,820
این ویدیو ما در مورد
3
00:00:02,820 –> 00:00:05,100
4
00:00:05,100 –> 00:00:07,230
5
00:00:07,230 –> 00:00:09,840
6
00:00:09,840 –> 00:00:11,759
توابع یاد
7
00:00:11,759 –> 00:00:14,250
8
00:00:14,250 –> 00:00:16,500
می گیریم. از کلمه کلیدی DEF استفاده کنید که به
9
00:00:16,500 –> 00:00:18,600
اعتقاد من مخفف تعریف است و اجازه
10
00:00:18,600 –> 00:00:20,430
دهید برای شروع یک تابع ساده در اینجا
11
00:00:20,430 –> 00:00:23,130
ایجاد کنیم. من این را hello func می نامم،
12
00:00:23,130 –> 00:00:24,840
اکنون پرانتزهایی در آنجا داریم، زیرا
13
00:00:24,840 –> 00:00:26,789
وقتی پارامترهای
14
00:00:26,789 –> 00:00:28,650
ما را اضافه می کنیم در اینجاست که پارامترهای ما می روند اما ما این کار را انجام نمی دهیم. هنوز
15
00:00:28,650 –> 00:00:30,869
هیچ پارامتری نداشته باشد
16
00:00:30,869 –> 00:00:33,420
که فعلا خالی باشد، میتوان
17
00:00:33,420 –> 00:00:35,610
یک تابع نوشت و هیچ کدی
18
00:00:35,610 –> 00:00:37,469
در آن وجود نداشت، اما نمیتوانیم آن را کاملاً
19
00:00:37,469 –> 00:00:40,440
خالی بگذاریم، اما اگر بخواهیم این تابع را پر
20
00:00:40,440 –> 00:00:42,780
کنیم و بعداً میتوانیم از این
21
00:00:42,780 –> 00:00:45,390
کلمه کلیدی pass استفاده کنید و اساساً آن
22
00:00:45,390 –> 00:00:47,010
کلمه کلیدی pass می گوید که ما فعلاً نمی
23
00:00:47,010 –> 00:00:48,870
خواهیم کاری با آن انجام دهیم اما
24
00:00:48,870 –> 00:00:50,489
هیچ خطایی برای خالی گذاشتن آن ایجاد نمی کند
25
00:00:50,489 –> 00:00:54,210
بنابراین اگر بخواهیم عملکرد خود را اجرا کنیم
26
00:00:54,210 –> 00:00:56,640
و فقط می توانیم بگوییم h ello underscore
27
00:00:56,640 –> 00:00:59,430
func را در این پرانتزها قرار دهید و ما
28
00:00:59,430 –> 00:01:01,230
باید آن پرانتزها را بعد از
29
00:01:01,230 –> 00:01:03,539
تابع اضافه کنیم تا اجرا
30
00:01:03,539 –> 00:01:05,489
کنیم اگر آن پرانتزها را در
31
00:01:05,489 –> 00:01:08,280
آنجا نداشتیم با خود تابع برابر می شود،
32
00:01:08,280 –> 00:01:11,189
بنابراین بیایید در واقع ببینیم که چگونه به نظر می رسد.
33
00:01:11,189 –> 00:01:12,930
من قصد دارم
34
00:01:12,930 –> 00:01:15,420
تابع hello را بدون پرانتز
35
00:01:15,420 –> 00:01:17,430
در جای خود چاپ کنم، به این معنی که ما
36
00:01:17,430 –> 00:01:19,470
تابع را اجرا نمی کنیم، بنابراین اجازه دهید
37
00:01:19,470 –> 00:01:21,390
آن را اجرا کنم و زمانی که آن را چاپ کردیم می توانیم ببینیم که چاپ می
38
00:01:21,390 –> 00:01:23,460
شود که این یک
39
00:01:23,460 –> 00:01:25,650
تابع در یک مکان و
40
00:01:25,650 –> 00:01:27,750
حافظه معینی اما
41
00:01:27,750 –> 00:01:30,509
تابع را اجرا نکرد، بنابراین برای اجرای آن، در این پرانتزها اضافه می کنیم،
42
00:01:30,509 –> 00:01:33,509
بنابراین اگر من این را اجرا کنم،
43
00:01:33,509 –> 00:01:36,180
اکنون هیچ کدام را به ما نمی دهد، زیرا
44
00:01:36,180 –> 00:01:37,680
ما هنوز کاری با این تابع انجام نمی دهیم
45
00:01:37,680 –> 00:01:39,150
و آن را انجام نمی دهد. t یک
46
00:01:39,150 –> 00:01:42,090
مقدار بازگشتی دارد، بنابراین بیایید جلو برویم
47
00:01:42,090 –> 00:01:45,149
و کدی را در تابع خود قرار دهیم، بنابراین
48
00:01:45,149 –> 00:01:47,299
ابتدا فقط یک عبارت چاپی قرار
49
00:01:47,299 –> 00:01:50,399
می دهیم و فقط متنی را چاپ می کنیم که
50
00:01:50,399 –> 00:01:52,920
تابع hello را با علامت تعجب می گوید
51
00:01:52,920 –> 00:01:54,780
و اکنون که در واقع اجرای آن
52
00:01:54,780 –> 00:01:56,460
pri دستور nt از داخل تابع،
53
00:01:56,460 –> 00:02:00,299
ما نیازی به چاپ کردن تابع اجرا شده آن
54
00:02:00,299 –> 00:02:02,490
نداریم، فقط میتوانیم آن تابع را اجرا کنیم
55
00:02:02,490 –> 00:02:04,469
و باید آن
56
00:02:04,469 –> 00:02:06,600
دستور چاپ را اجرا کنیم تا ما آن را اجرا کنیم تا
57
00:02:06,600 –> 00:02:08,699
ببینیم که تابع خود را در اینجا اجرا کردهایم.
58
00:02:08,699 –> 00:02:11,310
عملکرد و دستور چاپ ما را اجرا
59
00:02:11,310 –> 00:02:13,580
کرد اکنون یکی از مزایای
60
00:02:13,580 –> 00:02:15,470
آنها این است که به ما اجازه می
61
00:02:15,470 –> 00:02:17,690
دهند بدون تکرار خودمان از کد استفاده مجدد کنیم،
62
00:02:17,690 –> 00:02:19,160
به عنوان مثال فرض کنید که مجبور شدیم
63
00:02:19,160 –> 00:02:21,050
چند متن و چندین مکان را
64
00:02:21,050 –> 00:02:23,660
در سراسر برنامه خود چاپ کنیم، بنابراین ممکن است
65
00:02:23,660 –> 00:02:25,520
چیزی شبیه به این به نظر برسد، پس اجازه دهید من این را کپی کنید
66
00:02:25,520 –> 00:02:28,310
و
67
00:02:28,310 –> 00:02:30,080
من فعلاً در مورد اجرای عملکردمان نظر خواهم داد، من فقط می خواهم
68
00:02:30,080 –> 00:02:33,110
این را حدوداً چهار بار پیست کنم، بنابراین اگر
69
00:02:33,110 –> 00:02:36,080
این را اجرا کنیم، همانطور که انتظار
70
00:02:36,080 –> 00:02:37,700
داریم چهار پیام ما را چاپ کند،
71
00:02:37,700 –> 00:02:39,680
حالا تصور کنید رئیس ما به ما آمده و به ما گفته است.
72
00:02:39,680 –> 00:02:42,110
برای ما که متن کمی تغییر کرده بود
73
00:02:42,110 –> 00:02:43,790
و نمیخواستیم
74
00:02:43,790 –> 00:02:45,350
علامت تعجب در انتهای
75
00:02:45,350 –> 00:02:47,630
رشته داشته باشیم، همانطور که اکنون
76
00:02:47,630 –> 00:02:50,240
داریم، باید وارد اینجا شویم و
77
00:02:50,240 –> 00:02:52,459
همه آنها را به صورت دستی تغییر دهیم، بنابراین من. د وارد شوید و
78
00:02:52,459 –> 00:02:54,860
a را تغییر دهید همه این پیامها در
79
00:02:54,860 –> 00:02:57,650
حال حاضر دارای یک نقطه هستند که فقط چهار
80
00:02:57,650 –> 00:02:59,450
تغییر در آنجا ایجاد میشود، اما در برخی
81
00:02:59,450 –> 00:03:01,610
موارد میتواند در صدها
82
00:03:01,610 –> 00:03:04,250
مکان در چندین فایل مختلف باشد، بنابراین
83
00:03:04,250 –> 00:03:06,290
این اولین مزیت توابع است
84
00:03:06,290 –> 00:03:08,360
و به ما امکان میدهد کد را با
85
00:03:08,360 –> 00:03:10,820
هدف خاصی قرار دهیم. در یک مکان واحد،
86
00:03:10,820 –> 00:03:13,340
بنابراین به جای چاپ آن چهار
87
00:03:13,340 –> 00:03:16,490
عبارت، کاری که میتوانیم انجام دهیم این است
88
00:03:16,490 –> 00:03:20,030
که تابع خود را چهار بار اجرا کنیم، بنابراین من آن را حذف
89
00:03:20,030 –> 00:03:22,160
میکنم و تابع خود را از نظر خارج
90
00:03:22,160 –> 00:03:23,840
میکنم و میخواهیم این چهار
91
00:03:23,840 –> 00:03:26,390
زمان مختلف را اجرا کنیم، بنابراین اگر آن را
92
00:03:26,390 –> 00:03:28,970
اجرا کنیم، حالا می توانید ببینید که عملکرد ما را
93
00:03:28,970 –> 00:03:30,950
چهار بار اجرا کرد و بیانیه چاپی ما
94
00:03:30,950 –> 00:03:32,810
را چهار بار مختلف اجرا کرد، اما اکنون
95
00:03:32,810 –> 00:03:34,790
اگر رئیس ما به سراغ ما آمد و از ما خواست
96
00:03:34,790 –> 00:03:36,980
آن علامت تعجب را حذف کنیم
97
00:03:36,980 –> 00:03:38,570
، مهم نیست که این علامت
98
00:03:38,570 –> 00:03:40,790
در صد خط مختلف پخش شده باشد یا
99
00:03:40,790 –> 00:03:42,709
صد مکان مختلف میتوانیم
100
00:03:42,709 –> 00:03:45,110
آن را در یک نقطه بهروزرسانی کنیم، بنابراین من میتوانم آن را به یک نقطه
101
00:03:45,110 –> 00:03:47,780
تغییر دهم و حالا اگر
102
00:03:47,780 –> 00:03:49,310
این را اجرا کنیم و میتوانیم ببینیم که این
103
00:03:49,310 –> 00:03:51,200
تغییرات در همه جا دیده میشود.
104
00:03:51,200 –> 00:03:53,209
اکنون نامیده می شود به این می
105
00:03:53,209 –> 00:03:56,390
106
00:03:56,390 –> 00:03:58,790
گویند خشک نگه داشتن کد شما که مخفف عبارت خود را تکرار نکنید این یک
107
00:03:58,790 –> 00:04:00,739
اشتباه رایج برای افرادی است که تازه برنامه نویسی می کنند
108
00:04:00,739 –> 00:04:02,360
تکرار همان چیزها در سراسر کدشان در
109
00:04:02,360 –> 00:04:04,220
حالی که واقعاً می توانند
110
00:04:04,220 –> 00:04:06,590
کد خود را در متغیرها یا
111
00:04:06,590 –> 00:04:08,570
توابع خاصی قرار دهند تا این در یک مکان واحد است،
112
00:04:08,570 –> 00:04:11,480
بنابراین قبلاً دیدیم که از آنجایی که
113
00:04:11,480 –> 00:04:13,310
ما چیزی را از
114
00:04:13,310 –> 00:04:16,220
تابع خود برمی گردانیم، در واقع برابر با هیچ بود،
115
00:04:16,220 –> 00:04:19,519
بنابراین چه معنایی برای عملکرد ما دارد که
116
00:04:19,519 –> 00:04:21,440
چیزی را برگردانیم، اینجاست که
117
00:04:21,440 –> 00:04:23,750
توابع واقعاً قدرتمند می شوند زیرا
118
00:04:23,750 –> 00:04:26,060
به ما اجازه می دهد بر روی برخی از داده ها کار کنید و
119
00:04:26,060 –> 00:04:27,260
سپس تابع رزرو شده را ارسال کنید
120
00:04:27,260 –> 00:04:28,940
– هر چه تابع ما نامیده می شود، بنابراین
121
00:04:28,940 –> 00:04:31,370
به جای چاپ تابع رشته hello
122
00:04:31,370 –> 00:04:33,710
در اینجا، اجازه دهید به جای آن
123
00:04:33,710 –> 00:04:36,500
این okay را برگردانیم، بنابراین این
124
00:04:36,500 –> 00:04:38,660
دقیقاً به چه معناست این بدان معنی است که وقتی
125
00:04:38,660 –> 00:04:40,580
تابع خود را اجرا می کنیم در واقع
126
00:04:40,580 –> 00:04:42,680
برابر است با مقدار بازگشتی ما
127
00:04:42,680 –> 00:04:44,990
بنابراین این توابع اجرا شده در اینجا در
128
00:04:44,990 –> 00:04:47,000
واقع برابر با تابع رشته hello
129
00:04:47,000 –> 00:04:50,570
هستند، بنابراین اگر این را اجرا کنیم و
130
00:04:50,570 –> 00:04:52,700
به ما ندهد همین حالا هر نتیجه ای وجود داشته باشد
131
00:04:52,700 –> 00:04:54,650
زیرا فقط یک رشته است که ما هیچ کاری با آن انجام نمی دهیم،
132
00:04:54,650 –> 00:04:58,460
اما اگر به جای آن
133
00:04:58,460 –> 00:05:01,400
این را چاپ کنیم، اجازه دهید آن تابع اجرا شده را چاپ کنم
134
00:05:01,400 –> 00:05:04,640
و اگر آن را اجرا کنیم، می توانیم
135
00:05:04,640 –> 00:05:06,800
ببینیم که رشته ما را چاپ می کند، بنابراین اساساً یک تابع را در نظر بگیرید
136
00:05:06,800 –> 00:05:09,260
137
00:05:09,260 –> 00:05:12,020
ماشینی که ورودی می گیرد و
138
00:05:12,020 –> 00:05:14,840
نتیجه ای را هنگام اجرای یک تابع تولید می کند،
139
00:05:14,840 –> 00:05:16,670
می توانید آن را تقریباً مانند یک جعبه سیاه در
140
00:05:16,670 –> 00:05:19,010
نظر بگیرید، نیازی نیست دقیقاً بدانید که چگونه
141
00:05:19,010 –> 00:05:20,570
کار می کند، شما عمدتاً
142
00:05:20,570 –> 00:05:23,000
نگران ورودی و مقدار بازگشتی هستید.
143
00:05:23,000 –> 00:05:25,610
بنابراین در این مثال ساده در اینجا، ما
144
00:05:25,610 –> 00:05:27,950
هیچ ورودی نداریم و میتوانیم ببینیم که
145
00:05:27,950 –> 00:05:30,920
مقدار بازگشتی یک رشته است،
146
00:05:30,920 –> 00:05:32,510
حالا اشتباه نکنید، دانستن اینکه یک
147
00:05:32,510 –> 00:05:34,370
تابع چه کاری انجام میدهد مفید است، اما وقتی برای اولین بار شروع به کار کردید، این کار را انجام
148
00:05:34,370 –> 00:05:36,820
ندهید. درگیر
149
00:05:36,820 –> 00:05:39,620
درک جزئیات کارهایی که هر
150
00:05:39,620 –> 00:05:41,990
تابع انجام می دهد فقط روی ورودی متمرکز می شود
151
00:05:41,990 –> 00:05:44,990
و آنچه برگردانده می شود، به عنوان مثال وقتی
152
00:05:44,990 –> 00:05:48,380
تابع LAN را در یک رشته فراخوانی می کنیم، بنابراین
153
00:05:48,380 –> 00:05:52,700
اگر LAN این تست رشته
154
00:05:52,700 –> 00:05:55,400
را چاپ کنم، اگر این را اجرا کنم، همانطور که ما انجام می دهیم در
155
00:05:55,400 –> 00:05:57,680
ویدیوی قبلی این جو را دیدم st یک
156
00:05:57,680 –> 00:06:00,200
عدد صحیح برمی گرداند که تعداد کاراکترهای
157
00:06:00,200 –> 00:06:03,080
رشته ما است، بنابراین ما نمی
158
00:06:03,080 –> 00:06:05,450
دانیم کدی که آن نتیجه را تولید می کند
159
00:06:05,450 –> 00:06:07,520
چگونه است، اما می دانیم که ما در یک
160
00:06:07,520 –> 00:06:09,470
رشته ارسال کردیم و این عدد صحیح را برگردانده است
161
00:06:09,470 –> 00:06:11,810
و دلیل آن را اینجا خواهیم دید. در حین
162
00:06:11,810 –> 00:06:14,360
بررسی توابع از این طریق،
163
00:06:14,360 –> 00:06:16,520
به شما کمک می کنیم هنگام کار با پایتون بهتر شوید،
164
00:06:16,520 –> 00:06:19,130
زیرا می توانیم مقدار بازگشتی
165
00:06:19,130 –> 00:06:21,620
را درست مانند نوع داده ای که هست رفتار
166
00:06:21,620 –> 00:06:23,660
کنیم و درک این موضوع به شما امکان می دهد تا
167
00:06:23,660 –> 00:06:26,420
برخی از عملکردها را به هم متصل کنید تا
168
00:06:26,420 –> 00:06:29,120
بدانیم تابع hello ما یک رشته برمی گرداند
169
00:06:29,120 –> 00:06:31,880
تا بتوانیم آن تابع اجرا شده را
170
00:06:31,880 –> 00:06:34,280
دقیقاً مانند یک رشته در نظر بگیریم، بنابراین اگر
171
00:06:34,280 –> 00:06:36,500
به روش های رشته خود بازگردیم، به یاد داشته باشید که
172
00:06:36,500 –> 00:06:39,200
می توانیم یک رشته را با حروف بزرگ با نقطه بالا
173
00:06:39,200 –> 00:06:41,180
بنویسیم، بنابراین واقعاً می توانیم این
174
00:06:41,180 –> 00:06:44,150
تابع اجرا شده و فقط نقطه زنجیر شده را
175
00:06:44,150 –> 00:06:46,940
روی آن قرار دهیم. انتهای آن، بنابراین اگر
176
00:06:46,940 –> 00:06:49,340
اکنون این را اجرا کنیم، میتوانیم ببینیم که
177
00:06:49,340 –> 00:06:51,500
تابع اجرا شده ما تابع رشته
178
00:06:51,500 –> 00:06:53,810
hello را برمیگرداند و سپس میتوانیم
179
00:06:53,810 –> 00:06:56,419
از روش رشته بالای آن
180
00:06:56,419 –> 00:06:59,440
مقدار بازگشتی برای بزرگ کردن s استفاده کنیم.
181
00:06:59,440 –> 00:07:02,000
خیلی خوب است، حالا بیایید ببینیم چگونه میتوانیم
182
00:07:02,000 –> 00:07:04,820
آرگومانها را به تابع خود منتقل کنیم و
183
00:07:04,820 –> 00:07:07,340
سریعاً روش بالایی را حذف میکنم،
184
00:07:07,340 –> 00:07:09,770
بنابراین برای اینکه بتوانیم آرگومانها را
185
00:07:09,770 –> 00:07:11,630
به تابع خود منتقل کنیم، باید
186
00:07:11,630 –> 00:07:13,550
برخی از پارامترها را در داخل پرانتز خود ایجاد کنیم.
187
00:07:13,550 –> 00:07:15,979
فرض کنید میخواستیم
188
00:07:15,979 –> 00:07:18,199
احوالپرسی را که تابع ما برمیگرداند سفارشی کنیم
189
00:07:18,199 –> 00:07:20,860
، بنابراین بیایید
190
00:07:20,860 –> 00:07:24,139
پارامتری به نام greeting ایجاد کنیم و اکنون در
191
00:07:24,139 –> 00:07:26,810
تابع ما رشتهای را برمیگردانیم که در
192
00:07:26,810 –> 00:07:30,070
آن از آن تبریک به جای
193
00:07:30,070 –> 00:07:33,169
متن Hello که قبلاً داشتیم استفاده میکنیم، بنابراین اکنون
194
00:07:33,169 –> 00:07:36,169
من فقط آن را ارسال میکنم. این با فرمت نقطه است،
195
00:07:36,169 –> 00:07:38,780
بنابراین اکنون قبل از اجرای این، باید
196
00:07:38,780 –> 00:07:40,849
هنگام اجرای تابع خود، آن آرگومان خوشامدگویی را پاس
197
00:07:40,849 –> 00:07:43,340
کنیم، اگر این کار را انجام
198
00:07:43,340 –> 00:07:45,380
ندهیم، یک خطا دریافت خواهیم کرد، بنابراین در واقع اجازه دهید
199
00:07:45,380 –> 00:07:48,139
این را اجرا کنیم و این خطا را ببینیم.
200
00:07:48,139 –> 00:07:50,570
میتوانیم ببینیم که وقتی اجرا کردیم میگوید
201
00:07:50,570 –> 00:07:51,169
202
00:07:51,169 –> 00:07:53,900
hello func یک خوشآمدگویی موقعیتی مورد نیاز را از دست داده است،
203
00:07:53,900 –> 00:07:56,630
بنابراین اجازه دهید
204
00:07:56,630 –> 00:07:58,550
آن آرگومان خوشامدگویی را به تابع hello خود منتقل کنیم
205
00:07:58,550 –> 00:08:01,070
و برای انجام این کار، میتوانیم
206
00:08:01,070 –> 00:08:03,530
آن را مستقیماً در اینجا هنگام
207
00:08:03,530 –> 00:08:05,360
فراخوانی func خود ارسال کنیم. بنابراین من فقط می خواهم به
208
00:08:05,360 –> 00:08:09,020
عنوان رشته ما از بالا عبور کنم، بنابراین اکنون اگر
209
00:08:09,020 –> 00:08:11,270
این را اجرا کنیم، می بینیم که وقتی
210
00:08:11,270 –> 00:08:13,729
آن رشته را به بالا وارد
211
00:08:13,729 –> 00:08:15,919
تابع خود کردیم، آن متغیر خوشامدگویی را
212
00:08:15,919 –> 00:08:19,159
برابر با رشته بالا قرار داد و
213
00:08:19,159 –> 00:08:22,460
سپس مقدار را برگرداند. تابع string high
214
00:08:22,460 –> 00:08:24,289
اکنون این متغیر خوشامدگویی
215
00:08:24,289 –> 00:08:26,599
بر روی هیچ متغیری خارج از تابع تأثیر نمیگذارد
216
00:08:26,599 –> 00:08:29,360
، محدوده آن فقط محلی برای
217
00:08:29,360 –> 00:08:31,220
تابع است که بسیار خوب است، زیرا
218
00:08:31,220 –> 00:08:32,779
لازم نیست نگران باشیم که بر روی
219
00:08:32,779 –> 00:08:35,958
هر چیزی که نمیخواهیم تأثیر بگذارد.
220
00:08:35,958 –> 00:08:37,820
اگر میخواهید در مورد دامنه پایتون بیشتر بدانید،
221
00:08:37,820 –> 00:08:40,700
من یک
222
00:08:40,700 –> 00:08:42,649
ویدیوی دقیق دارم که
223
00:08:42,649 –> 00:08:44,600
به طور دقیق کار میکند و پیوندی به
224
00:08:44,600 –> 00:08:46,160
آن ویدیو و بخش توضیحات در
225
00:08:46,160 –> 00:08:48,500
زیر میگذارم، بنابراین در حال حاضر این
226
00:08:48,500 –> 00:08:51,200
پارامتر تبریک یک آرگومان مورد نیاز است و
227
00:08:51,200 –> 00:08:53,029
این به این دلیل است که یک
228
00:08:53,029 –> 00:08:54,720
مقدار پیشفرض ندارد، اکنون یک
229
00:08:54,720 –> 00:08:56,759
مقدار پیشفرض داشتیم، سپس
230
00:08:56,759 –> 00:08:58,800
231
00:08:58,800 –> 00:09:01,019
هر زمان که آن آرگومان را وارد نمیکردیم، فقط به مقدار پیشفرض برمیگشت،
232
00:09:01,019 –> 00:09:03,959
بنابراین بیایید یک مثال از این را ببینیم، پس بیایید
233
00:09:03,959 –> 00:09:06,389
بگوییم که ما همچنین می خواهیم ab برای ارسال
234
00:09:06,389 –> 00:09:09,060
یک نام به تابع hello خود و
235
00:09:09,060 –> 00:09:12,360
آن یک تبریک و نام را برمیگرداند، بنابراین میتوانیم
236
00:09:12,360 –> 00:09:15,600
آن را با گذاشتن یک کاما در اینجا به پارامترهای خود اضافه کنیم
237
00:09:15,600 –> 00:09:17,579
و بگوییم که ما نیز
238
00:09:17,579 –> 00:09:20,699
میخواهیم این پارامتر نام را بپذیریم، اما
239
00:09:20,699 –> 00:09:23,220
بیایید بگوییم که اگر نامی وجود ندارد ارسال میشود،
240
00:09:23,220 –> 00:09:25,740
سپس میخواهیم یک مقدار پیشفرض
241
00:09:25,740 –> 00:09:30,000
U داشته باشیم، بنابراین میتوانیم بگوییم نام برابر با U است
242
00:09:30,000 –> 00:09:32,579
و حالا بیایید آن را به رشته برگشتی خود اضافه کنیم،
243
00:09:32,579 –> 00:09:35,850
بنابراین یک فضای کاما و
244
00:09:35,850 –> 00:09:38,189
سپس یک مکاننمای دیگری قرار میدهیم و پاس میدهیم.
245
00:09:38,189 –> 00:09:41,339
در آن نام، پس کاری که قرار است انجام دهد این
246
00:09:41,339 –> 00:09:43,529
است که یک سلام و یک نام
247
00:09:43,529 –> 00:09:46,769
جدا شده با کاما و یک فاصله برمی گرداند، بنابراین اگر
248
00:09:46,769 –> 00:09:49,379
این را اجرا کنیم، می توانیم ببینیم که
249
00:09:49,379 –> 00:09:51,959
حتی اگر مقداری را برای آرگومان نام ارسال نکرده باشیم.
250
00:09:51,959 –> 00:09:53,939
ما این تابع را اجرا کردیم
251
00:09:53,939 –> 00:09:56,759
، خطایی ایجاد نکرد و به جای آن از
252
00:09:56,759 –> 00:09:59,730
مقدار پیش فرضی که به عنوان u تعیین کرده بودیم استفاده می کنیم،
253
00:09:59,730 –> 00:10:02,040
اما اگر بخواهیم مقداری
254
00:10:02,040 –> 00:10:05,100
را ارسال کنیم، به جای آن از آن مقدار استفاده می کند، بنابراین وقتی
255
00:10:05,100 –> 00:10:08,250
این تابع را اجرا می کنیم، اگر بخواهم نام را بگویم.
256
00:10:08,250 –> 00:10:11,610
برابر است با Corre می گوییم و
257
00:10:11,610 –> 00:10:13,589
آن را اجرا می کنیم، اما اکنون می بینیم که gre چاپ شده است
258
00:10:13,589 –> 00:10:15,269
با نامی که
259
00:10:15,269 –> 00:10:18,689
اکنون تصویب کردیم، شما باید
260
00:10:18,689 –> 00:10:20,939
آرگومان های موقعیتی قبل از آرگومان های کلمه کلیدی شما بیایند،
261
00:10:20,939 –> 00:10:23,430
اکنون اگر بخواهید
262
00:10:23,430 –> 00:10:25,170
یک تابع با موارد نامرتب
263
00:10:25,170 –> 00:10:26,759
ایجاد کنید، اکنون به شما
264
00:10:26,759 –> 00:10:29,129
خطایی می دهد که این کمی پیشرفته تر است.
265
00:10:29,129 –> 00:10:31,649
موضوعی که افراد زیادی را به سمت بالا سوق می دهد، اما
266
00:10:31,649 –> 00:10:33,449
در برخی مواقع احتمالاً
267
00:10:33,449 –> 00:10:36,180
با تابعی در پایتون مواجه خواهید شد که
268
00:10:36,180 –> 00:10:38,600
چیزی شبیه به این است، بنابراین من
269
00:10:38,600 –> 00:10:42,420
اطلاعات دانش آموز را تعریف می کنم و ممکن است چیزی را ببینید که
270
00:10:42,420 –> 00:10:45,689
در آن این ستاره آرگ و ستاره
271
00:10:45,689 –> 00:10:48,720
ستاره کوارگ را ببینید. و بنابراین اجازه دهید من ادامه دهم
272
00:10:48,720 –> 00:1