در این مطلب، ویدئو دسترسی به عناصر لیست پایتون با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,030 –> 00:00:02,280
در این ویدیو قصد دارم
2
00:00:02,280 –> 00:00:05,730
به نحوه دسترسی به عناصر یک لیست پایتون نگاهی بیندازم.
3
00:00:05,730 –> 00:00:09,719
4
00:00:09,719 –> 00:00:12,420
5
00:00:12,420 –> 00:00:15,990
6
00:00:15,990 –> 00:00:19,020
لیست و
7
00:00:19,020 –> 00:00:22,260
سپس کروشه ها را داریم و
8
00:00:22,260 –> 00:00:24,480
در وسط یک متغیر به نام
9
00:00:24,480 –> 00:00:28,410
index داریم که این شاخص می تواند
10
00:00:28,410 –> 00:00:32,940
مقدار 0 به بالا داشته باشد بنابراین بسته به اینکه لیست واقعا چقدر طولانی است می تواند 0 1 2 3 4
11
00:00:32,940 –> 00:00:36,300
و غیره باشد.
12
00:00:36,300 –> 00:00:38,899
13
00:00:38,899 –> 00:00:42,300
مثال زیر از یک لیست در پایتون و می
14
00:00:42,300 –> 00:00:44,489
بینیم که ما
15
00:00:44,489 –> 00:00:48,719
لیست زیر خط اول نام داریم و یک لیست 5 عنصری داریم
16
00:00:48,719 –> 00:00:51,660
و می بینید که محتوا
17
00:00:51,660 –> 00:00:56,670
2 3 5 7 و 11 است و نمونه هایی از اعداد اول وجود دارد به
18
00:00:56,670 –> 00:00:59,430
همین دلیل است که من
19
00:00:59,430 –> 00:01:02,250
لیست را لیست زیر خط اول نامیدهایم و در اینجا
20
00:01:02,250 –> 00:01:05,549
میتوانید ببینید که ما یک شاخص داریم، توجه داشته باشید که
21
00:01:05,549 –> 00:01:10,830
ایندکس از صفر شروع میشود و تا 4 میرود، بنابراین
22
00:01:10,830 –> 00:01:13,640
این یکی در اینجا 4 در واقع
23
00:01:13,640 –> 00:01:17,369
به عنصر پنجم ارجاع میدهد و عنصر پنجم است،
24
00:01:17,369 –> 00:01:19,770
زیرا ما همیشه باید به یاد داشته باشید که
25
00:01:19,770 –> 00:01:23,840
شروع می کنیم شاخص 0 است، بنابراین این 3
26
00:01:23,840 –> 00:01:27,330
دوباره است رفرنس کردن عنصر 4 و ما می
27
00:01:27,330 –> 00:01:30,119
توانیم این ایده را به جلو ببریم، به عنوان مثال
28
00:01:30,119 –> 00:01:32,880
این که یک 1 است به عناصر دوم لیست دسترسی پیدا می کند
29
00:01:32,880 –> 00:01:36,450
، بنابراین اگر
30
00:01:36,450 –> 00:01:40,470
بخواهم به این مقدار 5
31
00:01:40,470 –> 00:01:43,920
در عنصر سوم دسترسی داشته باشم باید از این عدد استفاده کنم.
32
00:01:43,920 –> 00:01:47,670
چه اتفاقی می افتد این است که ما
33
00:01:47,670 –> 00:01:50,610
هنوز این نام را در اینجا خواهیم داشت و این شاخص
34
00:01:50,610 –> 00:01:54,049
می تواند با مقدار 2 جایگزین شود یا
35
00:01:54,049 –> 00:01:57,780
ایندکس می تواند متغیری باشد که روی
36
00:01:57,780 –> 00:02:00,420
2 تنظیم شده است، برنامه زیر را در نظر بگیریم
37
00:02:00,420 –> 00:02:03,210
و در اینجا در خط اول می
38
00:02:03,210 –> 00:02:05,759
توانید ببینید من Prime را دارم. لیست
39
00:02:05,759 –> 00:02:08,639
به این اختصاص داده شده است و اگر نگاه کنید
40
00:02:08,639 –> 00:02:10,530
ما این کروشه ها را داریم و
41
00:02:10,530 –> 00:02:12,900
در داخل کروشه ها
42
00:02:12,900 –> 00:02:13,770
مثالی
43
00:02:13,770 –> 00:02:16,980
از اعداد صحیح دارم که اتفاقا اعداد اول بودند
44
00:02:16,980 –> 00:02:19,530
و می بینیم که دو سه
45
00:02:19,530 –> 00:02:21,810
پنج هفت و یازده داریم و از البته
46
00:02:21,810 –> 00:02:23,820
این چیزی است که ما می توانیم در لیست اینجا ببینیم،
47
00:02:23,820 –> 00:02:27,840
بنابراین این نام به نمونه ای
48
00:02:27,840 –> 00:02:30,710
از کلاس لیست متصل است و آن نمونه، یعنی
49
00:02:30,710 –> 00:02:34,980
شی در حال ذخیره این مقادیر است، اجازه دهید
50
00:02:34,980 –> 00:02:38,160
زمان اجرا را برای این برنامه نشان دهیم و
51
00:02:38,160 –> 00:02:41,310
قبلاً دیدیم که این خط این لیست را ایجاد می کند
52
00:02:41,310 –> 00:02:44,520
اگر من به اینجا بیایید، می توانید ببینید که
53
00:02:44,520 –> 00:02:46,800
ما یک دستور چاپ داریم و در داخل
54
00:02:46,800 –> 00:02:49,290
براکت ها از ما می خواهیم
55
00:02:49,290 –> 00:02:51,840
که لیست زیر خط اول را چاپ کنیم که این لیست در اینجا است
56
00:02:51,840 –> 00:02:54,240
و اگر به زمان اجرا نگاهی بیندازید،
57
00:02:54,240 –> 00:02:57,000
می توانید ببینید که آنچه در
58
00:02:57,000 –> 00:03:01,560
براکت داریم 2 است. 3 5 7 و 11 و به وضوح
59
00:03:01,560 –> 00:03:04,890
این محتوای این
60
00:03:04,890 –> 00:03:09,240
لیست را به ما نشان می دهد اگر اکنون به این خط نگاه کنیم می
61
00:03:09,240 –> 00:03:11,790
بینیم که دوباره از یک دستور چاپ استفاده می کنیم
62
00:03:11,790 –> 00:03:14,160
و در پرانتز نگاهی بیندازیم و
63
00:03:14,160 –> 00:03:16,800
این را داریم و می توانیم این را ببینیم.
64
00:03:16,800 –> 00:03:19,620
لیست زیرخط اول است و البته به این معنی است که
65
00:03:19,620 –> 00:03:22,080
ما به این لیست اشاره می کنیم
66
00:03:22,080 –> 00:03:24,990
زیرا نام لیست زیرخط اول را دارد
67
00:03:24,990 –> 00:03:27,660
اما در پرانتز نگاهی بیندازید و
68
00:03:27,660 –> 00:03:31,020
می بینیم که اکنون صفر داریم که
69
00:03:31,020 –> 00:03:34,890
شاخص صفر است به این معنی که این صفر
70
00:03:34,890 –> 00:03:37,860
است. از ایندکس انتخاب شده است که به این معنی است
71
00:03:37,860 –> 00:03:41,190
که ما با این عنصر سر و کار داریم و این
72
00:03:41,190 –> 00:03:44,459
به یک کپی از این 2 در خروجی چاپ می
73
00:03:44,459 –> 00:03:47,730
شود همانطور که در اینجا می بینید این خط
74
00:03:47,730 –> 00:03:49,890
کمابیش مشابه همان چیزی است که ما
75
00:03:49,890 –> 00:03:52,350
مشاهده کردیم اما تفاوت در
76
00:03:52,350 –> 00:03:55,050
اینجا در پرانتز مربع، می توانید ببینید
77
00:03:55,050 –> 00:03:58,350
که ما ha ve two ما ایندکس
78
00:03:58,350 –> 00:04:01,410
دو را انتخاب کرده ایم که به این معنی است که ما این موقعیت را انتخاب می کنیم
79
00:04:01,410 –> 00:04:04,050
و این عنصر انتخاب شده است و
80
00:04:04,050 –> 00:04:06,690
در آنجا می توانیم ببینیم که
81
00:04:06,690 –> 00:04:11,130
مقدار 5 stud داریم و 5 یک کپی از 5
82
00:04:11,130 –> 00:04:13,980
به کنسول ارسال می شود. اینجا را ببینید
83
00:04:13,980 –> 00:04:16,680
و در نهایت این دستورات برنامه
84
00:04:16,680 –> 00:04:19,230
اجرا می شوند و می بینید که ما
85
00:04:19,230 –> 00:04:22,260
لیست اولیه را در موقعیت 4 چاپ می کنیم
86
00:04:22,260 –> 00:04:25,800
و این بدان معنی است که ما عنصر پنجم را انتخاب می کنیم
87
00:04:25,800 –> 00:04:27,240
که
88
00:04:27,240 –> 00:04:29,699
این یکی در اینجا است زیرا ما
89
00:04:29,699 –> 00:04:32,340
شاخص Thor را انتخاب کرده ایم بنابراین محتوای این
90
00:04:32,340 –> 00:04:35,940
عنصر یعنی یازده به کنسول ارسال میشود
91
00:04:35,940 –> 00:04:38,490
و میتوانید ببینید که در اینجا نمایش داده میشود،
92
00:04:38,490 –> 00:04:41,759
اجازه دهید این
93
00:04:41,759 –> 00:04:43,860
برنامه رایانهای را در اینجا در نظر بگیریم که تا حدودی یک
94
00:04:43,860 –> 00:04:46,410
برنامه مزخرف است، اما با این وجود از آن برای
95
00:04:46,410 –> 00:04:49,289
برجسته کردن نحوه دسترسی به
96
00:04:49,289 –> 00:04:52,979
عناصر مختلف یک لیست استفاده میکنیم. Python اکنون
97
00:04:52,979 –> 00:04:55,680
اولین خطی که در اینجا می دانیم
98
00:04:55,680 –> 00:04:58,110
لیستی به نام لیست زیر خط اول ایجاد می کند
99
00:04:58,110 –> 00:05:01,680
و لیست دارای اعداد 2 3 5 7
100
00:05:01,680 –> 00:05:06,659
و 11 خواهد بود ، بنابراین وقتی این خط اجرا می شود چیزی
101
00:05:06,659 –> 00:05:09,630
که می خواهیم دریافت کنیم این است و می توانید
102
00:05:09,630 –> 00:05:12,509
ببینید که این لیست دارای این نام و اگر y
103
00:05:12,509 –> 00:05:14,819
به محتوا نگاه کنید می توانید ببینید 2 3
104
00:05:14,819 –> 00:05:18,569
5 7 و 11 است و اگر به شاخص ها نگاه
105
00:05:18,569 –> 00:05:21,330
کنیم می بینید که از 0 تا 4 می رود
106
00:05:21,330 –> 00:05:25,440
اگر اکنون این خط را در نظر بگیریم
107
00:05:25,440 –> 00:05:28,470
هر آنچه در لیست اصلی باشد چاپ می کند.
108
00:05:28,470 –> 00:05:30,810
اگر به زمان اجرا نگاه کنیم آنچه می توانیم
109
00:05:30,810 –> 00:05:33,630
ببینیم این است و این به وضوح
110
00:05:33,630 –> 00:05:36,719
محتوای این لیست پرایم
111
00:05:36,719 –> 00:05:41,759
یعنی 2 3 5 7 و 11 را به ما نشان می دهد همانطور که در اینجا می بینید
112
00:05:41,759 –> 00:05:44,940
، اکنون این اسلاید را در نظر بگیریم و اگر
113
00:05:44,940 –> 00:05:47,400
اینجا را نگاه کنیم می توانیم ببینیم که این
114
00:05:47,400 –> 00:05:50,219
به لیست اصلی اشاره دارد، بنابراین
115
00:05:50,219 –> 00:05:52,949
به لیستی با این نام اشاره دارد و
116
00:05:52,949 –> 00:05:56,280
اگر به این کروشه ها نگاه کنید،
117
00:05:56,280 –> 00:06:00,479
می بینید که 0 است، بنابراین این به این عنصر اشاره دارد
118
00:06:00,479 –> 00:06:03,960
و در حال حاضر می
119
00:06:03,960 –> 00:06:06,479
توانیم در این عنصر مشاهده کنیم. مقدار
120
00:06:06,479 –> 00:06:11,069
2 اما به 13 اختصاص داده شده است، بنابراین آنچه اتفاق می
121
00:06:11,069 –> 00:06:14,880
افتد 13 به این عنصر در
122
00:06:14,880 –> 00:06:17,159
لیست اصلی می رود و اگر به این عنصر نگاهی بیندازید،
123
00:06:17,159 –> 00:06:19,800
می بینید که
124
00:06:19,800 –> 00:06:23,849
به این دلیل به 13 تغییر می کند، بنابراین ما می توانیم ببینیم که
125
00:06:23,849 –> 00:06:27,270
می توانیم اختصاص دهیم. به یک عنصر از یک لیست و
126
00:06:27,270 –> 00:06:30,569
در این مورد ما 13 را به
127
00:06:30,569 –> 00:06:33,240
این عنصر از لیست اختصاص داده ایم حالا
128
00:06:33,240 –> 00:06:35,400
اگر به این خط نگاهی بیندازیم یک تکلیف دیگر
129
00:06:35,400 –> 00:06:38,909
در حال انجام است و به همین مناسبت 17
130
00:06:38,909 –> 00:06:40,919
به آن اختصاص داده می شود
131
00:06:40,919 –> 00:06:43,379
و به این نگاه کنید و می توانید ببینید
132
00:06:43,379 –> 00:06:45,479
که لیست زیرخط اول است و در
133
00:06:45,479 –> 00:06:47,939
پرانتز مربع ما یک 1 داریم پس این
134
00:06:47,939 –> 00:06:50,849
عنصر انتخاب شده به این دلیل است که
135
00:06:50,849 –> 00:06:53,610
دارای شاخص 1 است و در حال
136
00:06:53,610 –> 00:06:55,949
حاضر اگر به محتوای این عنصر نگاهی بیندازید،
137
00:06:55,949 –> 00:06:59,009
می توانید ببینید که 3 است اما زمانی که این
138
00:06:59,009 –> 00:07:01,860
خط آنچه را که ما در اینجا می بینیم ذخیره شده را اجرا می کند
139
00:07:01,860 –> 00:07:06,210
، 17 است. می توانید ببینید اکنون
140
00:07:06,210 –> 00:07:09,479
این خط 19 را به این عنصر اختصاص می دهد
141
00:07:09,479 –> 00:07:12,150
و البته این عنصر در
142
00:07:12,150 –> 00:07:14,870
اینجا یکی است زیرا شاخص 2 است و در
143
00:07:14,870 –> 00:07:17,520
نتیجه 5 که در
144
00:07:17,520 –> 00:07:19,889
آن لحظه در آنجا می بینید به مقدار 19 تغییر می کند
145
00:07:19,889 –> 00:07:23,490
البته اگر نگاه کنیم. این خط
146
00:07:23,490 –> 00:07:25,949
ما می توانیم ببینیم که موقعیت شاخص انتخاب شده
147
00:07:25,949 –> 00:07:28,620
3 است و آن انتخاب این عنصر است
148
00:07:28,620 –> 00:07:31,229
که در حال حاضر 7 را ذخیره می کند، اما
149
00:07:31,229 –> 00:07:34,800
البته در اینجا می توانیم ببینیم که 23
150
00:07:34,800 –> 00:07:37,710
به این عنصر اختصاص داده شده است بنابراین اگر به آن توجه داشته باشید این 7
151
00:07:37,710 –> 00:07:39,210
152
00:07:39,210 –> 00:07:42,300
به وضوح تغییر می کند. به 23 در حال حاضر این
153
00:07:42,300 –> 00:07:44,340
بیانیه برنامه می توانید ببینید که
154
00:07:44,340 –> 00:07:47,909
دسترسی به این موقعیت عنصر
155
00:07:47,909 –> 00:07:50,940
با شاخص 4 است که باید یادآوری
156
00:07:50,940 –> 00:07:53,580
کنیم که عنصر پنجم است و می توانید
157
00:07:53,580 –> 00:07:57,150
ببینید که 29 به آن اختصاص داده شده است بنابراین اگر
158
00:07:57,150 –> 00:07:59,759
به اینجا بیایم می بینیم که عنصر
159
00:07:59,759 –> 00:08:02,789
در حال حاضر 11 را ذخیره می کند اما بعد از آن
160
00:08:02,789 –> 00:08:05,490
اجرای این دستور برنامه
161
00:08:05,490 –> 00:08:09,180
از 11 به 29 تغییر می کند همانطور که می
162
00:08:09,180 –> 00:08:11,939
بینید اکنون این خط
163
00:08:11,939 –> 00:08:14,039
محتویات لیست زیر خط اول را چاپ می کند
164
00:08:14,039 –> 00:08:16,650
و اگر نگاهی به لیست بیندازیم
165
00:08:16,650 –> 00:08:19,800
اکنون می بینیم که این جدید است. محتوا
166
00:08:19,800 –> 00:08:22,259
را بازنویسی کرده
167
00:08:22,259 –> 00:08:24,659
ایم و اگر به دقت نگاه کنید می توانید
168
00:08:24,659 –> 00:08:26,909
ببینید که همه چیز با
169
00:08:26,909 –> 00:08:30,120
یک عدد صحیح و اعداد صحیح در این
170
00:08:30,120 –> 00:08:34,649
مورد اصلاً بازنویسی شده اند، بنابراین نمونه هایی از اعداد اول هستند، بنابراین
171
00:08:34,649 –> 00:08:37,620
وقتی دستورات این برنامه چیزی را اجرا می کند
172
00:08:37,620 –> 00:08:39,899
که ما می خواهیم ببینیم. در خروجی
173
00:08:39,899 –> 00:08:42,448
این است و می توانید ببینید که این اعداد
174
00:08:42,448 –> 00:08:45,690
در واقع اعدادی هستند که در اینجا
175
00:08:45,690 –> 00:08:49,680
در لیست اصلی ذخیره شده اند، اکنون این
176
00:08:49,680 –> 00:08:52,770
خط این را در کنسول چاپ می کند
177
00:08:52,770 –> 00:08:54,750
و اگر به
178
00:08:54,750 –> 00:08:56,940
این نگاه کنید می توانید ببینید ما
179
00:08:56,940 –> 00:08:58,440
با لیست اصلی سر و کار داریم اما
180
00:08:58,440 –> 00:09:01,050
با این شاخص موقعیت صفر سروکار داریم و
181
00:09:01,050 –> 00:09:03,480
البته این عنصر در اینجا است زیرا
182
00:09:03,480 –> 00:09:05,370
می توانید ببینید که این شاخص است و
183
00:09:05,370 –> 00:09:08,370
البته سیزدهم محتوا است، بنابراین
184
00:09:08,370 –> 00:09:10,770
اگر به خروجی کنسول نگاه کنید چه چیزی
185
00:09:10,770 –> 00:09:13,350
باید ببینید که در آنجا مقدار 13 وجود دارد،
186
00:09:13,350 –> 00:09:16,500
اکنون این دستورات برنامه
187
00:09:16,500 –> 00:09:18,720
تقریباً به همین صورت عمل می کند، به جز اینکه
188
00:09:18,720 –> 00:09:21,060
تفاوت ها به این موقعیت شاخص در اینجا می روند، به این
189
00:09:21,060 –> 00:09:23,190
معنی که ما از
190
00:09:23,190 –> 00:09:25,830
این عناصر در لیست اصلی استفاده می کنیم و این
191
00:09:25,830 –> 00:09:29,250
23 در کنسول نمایش داده می شود. همانطور
192
00:09:29,250 –> 00:09:32,310
که در اینجا می بینید این آخرین
193
00:09:32,310 –> 00:09:34,290
دستورات برنامه این برنامه است که
194
00:09:34,290 –> 00:09:36,570
اجرا می شود و اگر نگاه کنید ما
195
00:09:36,570 –> 00:09:39,120
این موق