در این مطلب، ویدئو Magic/Dunder Methods – iter and next – Python OOPS Tutorial 7 با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
مدت زمان فیلم: 00:06:53
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,030 –> 00:00:02,610
سلام به همگی به پیلاتس خوش آمدید در
2
00:00:02,610 –> 00:00:04,529
ویدیوی امروز ما در مورد
3
00:00:04,529 –> 00:00:07,880
دو روش جادویی دیگر صحبت خواهیم کرد و سپس
4
00:00:07,880 –> 00:00:10,620
قبل از شروع با ضربه گیر و بعد
5
00:00:10,620 –> 00:00:13,170
بیایید ابتدا
6
00:00:13,170 –> 00:00:16,890
مفهوم تکرار کننده را بفهمیم که هر شی در پایتون تکرار کننده چیست
7
00:00:16,890 –> 00:00:19,230
که می توانید روی آن حلقه بزنید.
8
00:00:19,230 –> 00:00:21,600
یک تکرار کننده درست است، مطمئن هستم که شما قبلاً
9
00:00:21,600 –> 00:00:24,180
این را می دانید، اما چگونه یک
10
00:00:24,180 –> 00:00:27,720
تکرار کننده واقعاً کار می کند حقیقت این است که از
11
00:00:27,720 –> 00:00:30,810
دو روش خاص ضربه زن استفاده می کند و بعد
12
00:00:30,810 –> 00:00:32,279
بیایید ببینیم که چگونه کار می کنند،
13
00:00:32,279 –> 00:00:34,770
من از کنسول پایتون در اینجا استفاده خواهم کرد،
14
00:00:34,770 –> 00:00:37,020
بنابراین برای این کار آسان تر است. من را برای نمایش
15
00:00:37,020 –> 00:00:39,540
آنچه میخواهم توضیح دهم، بنابراین بیایید
16
00:00:39,540 –> 00:00:43,440
لیستی را در اینجا تعریف کنیم، مثلاً X 1 2 3
17
00:00:43,440 –> 00:00:47,600
در حال حاضر، فرض کنید y برابر است با خوار X،
18
00:00:47,600 –> 00:00:50,969
بنابراین آنچه اکنون اتفاق میافتد این است که
19
00:00:50,969 –> 00:00:54,420
ما تکرارکننده خود را تنبل کردهایم، میتوانیم عنصر بعدی را در آن فراخوانی کنیم
20
00:00:54,420 –> 00:00:56,850
. تکرار کننده فقط در صورتی که
21
00:00:56,850 –> 00:00:58,350
بخواهیم مجبور نیستیم به طور خودکار آنها را حلقه بزنیم،
22
00:00:58,350 –> 00:01:02,789
بنابراین اگر بگویم Y بعدی
23
00:01:02,789 –> 00:01:03,840
به من 1
24
00:01:03,840 –> 00:01:06,450
و سپس Y بعدی اگر دوباره این کار را انجام
25
00:01:06,450 –> 00:01:08,970
دهم، 2 من را برمی گرداند و سپس اگر انجام دهم
26
00:01:08,970 –> 00:01:12,060
دوباره آن را به من برگرداند 3 در حال حاضر اگر
27
00:01:12,060 –> 00:01:14,250
من این کار را انجام میدهم، یک خطای توقف تکرار به من
28
00:01:14,250 –> 00:01:16,650
برمیگرداند، بنابراین اساساً به این صورت است که
29
00:01:16,650 –> 00:01:19,080
چیزهایی مانند حلقه for یا while
30
00:01:19,080 –> 00:01:22,650
واقعاً کار میکنند، حالا چرا ما به آنها در کلاس نیاز داریم
31
00:01:22,650 –> 00:01:25,460
. مزیت استفاده از
32
00:01:25,460 –> 00:01:28,380
روشهایی مانند eater و next در پایتون چیست؟
33
00:01:28,380 –> 00:01:31,200
مزیت کلاس این است که می توانید
34
00:01:31,200 –> 00:01:33,750
تکرارپذیرهای خود را تنبل کنید و بنابراین
35
00:01:33,750 –> 00:01:36,630
فضای حافظه کمتری را اشغال می کنند، بنابراین یک
36
00:01:36,630 –> 00:01:38,520
کد پایتون تعیین نمی کند که مقدار بعدی
37
00:01:38,520 –> 00:01:41,490
چقدر است تا زمانی که آن را درخواست نکنید، بگذارید
38
00:01:41,490 –> 00:01:43,890
یک مثال به شما نشان دهم، بگذارید یک
39
00:01:43,890 –> 00:01:46,979
کلاس فراخوانی ساده بنویسیم مربع همه. درست است تمام
40
00:01:46,979 –> 00:01:49,530
تلاش ما این است که بیایید یک متد init داشته باشیم
41
00:01:49,530 –> 00:01:53,100
و سپس میتوانم مقداری
42
00:01:53,100 –> 00:01:56,670
به نام Max را در اینجا پاس کنم و میگویم self dot max
43
00:01:56,670 –> 00:02:00,899
برابر با max است، اکنون یک متد نمونه در اینجا خواهم داشت به
44
00:02:00,899 –> 00:02:04,590
نام get square و تمام
45
00:02:04,590 –> 00:02:08,818
کاری که انجام میدهد این است. مربع تمام
46
00:02:08,818 –> 00:02:10,889
اعداد در محدوده حداکثر را برمی گرداند، بنابراین در اینجا
47
00:02:10,889 –> 00:02:12,350
می توانم
48
00:02:12,350 –> 00:02:17,270
بگویم که فرض کنید نتیجه برابر با هیچ است
49
00:02:17,270 –> 00:02:28,090
و می توانم بگویم 4x در محدوده خود نقطه حداکثر
50
00:02:28,090 –> 00:02:34,870
نتیجه نقطه X مربع را اضافه کنید و در نهایت
51
00:02:34,870 –> 00:02:38,180
نتیجه را برگردانم خوب است که
52
00:02:38,180 –> 00:02:41,420
خیلی ساده پس بیایید a ایجاد کنیم n شی بنابراین
53
00:02:41,420 –> 00:02:45,050
می توانم بگویم X برابر مربع و سپس
54
00:02:45,050 –> 00:02:48,530
یک مقدار را ارسال کنم، فرض کنید 5 حالا
55
00:02:48,530 –> 00:02:53,300
فرض کنید y برابر با X نقطه باشد، اکنون
56
00:02:53,300 –> 00:02:55,310
قبل از اینکه Y را چاپ کنم مربع درست می شود، مطمئن هستم که شما از قبل
57
00:02:55,310 –> 00:02:56,540
می دانید چه انتظاری دارید،
58
00:02:56,540 –> 00:02:59,540
بیایید اینجا هم کاری انجام دهیم. بیایید
59
00:02:59,540 –> 00:03:04,120
کتابخانه sis را وارد کنیم import sis و
60
00:03:04,120 –> 00:03:10,490
سپس print sis dot off size off
61
00:03:10,490 –> 00:03:13,580
را انجام دهیم تا به این ترتیب ببینیم که این
62
00:03:13,580 –> 00:03:16,520
متغیر در واقع چه اندازه ای را اشغال می کند، بنابراین
63
00:03:16,520 –> 00:03:21,380
اندازه Y