در این مطلب، ویدئو نکته پایتون: عدد صحیح غیر قابل تغییر با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
مدت زمان فیلم: 00:14:37
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,030 –> 00:00:02,340
در این ویدیو من قصد
2
00:00:02,340 –> 00:00:05,460
دارم ماهیت تغییرناپذیر یک عدد صحیح را
3
00:00:05,460 –> 00:00:08,370
بررسی کنم و نکته ای که پیشنهاد می کنم این است که
4
00:00:08,370 –> 00:00:11,849
چنین اعداد صحیح و یک متغیر عدد صحیح را
5
00:00:11,849 –> 00:00:14,580
به عنوان چیزی در نظر بگیرید که دارای یک نام، یک
6
00:00:14,580 –> 00:00:19,050
شناسه، یک مقدار و یک نوع است. بیایید
7
00:00:19,050 –> 00:00:21,510
این برنامه کامپیوتری را در نظر بگیریم و میتوانید ببینید
8
00:00:21,510 –> 00:00:24,119
که شش عبارت برنامه وجود دارد که به آنها
9
00:00:24,119 –> 00:00:26,519
علاقه دارم، اما
10
00:00:26,519 –> 00:00:29,310
اگر توجهم را به این یکی معطوف کنم،
11
00:00:29,310 –> 00:00:33,000
میتوانید ببینید که X در اینجا در این خط هفت تخصیص داده
12
00:00:33,000 –> 00:00:35,969
شده است، میتوانید ببینید که X است.
13
00:00:35,969 –> 00:00:39,300
نتیجه این اضافه را در اینجا اختصاص می دهیم که در آن
14
00:00:39,300 –> 00:00:41,550
هفت دستور به یکی اضافه می شود، این دو
15
00:00:41,550 –> 00:00:44,450
دستور برنامه ما را در مورد
16
00:00:44,450 –> 00:00:48,510
مسائل مرتبط با X پس از
17
00:00:48,510 –> 00:00:51,180
اجرای این دستور برنامه و
18
00:00:51,180 –> 00:00:53,910
قبل از اجرای این یکی، این
19
00:00:53,910 –> 00:00:55,860
دو دستور برنامه به ما
20
00:00:55,860 –> 00:00:59,250
اطلاعاتی در مورد X بعد از این برنامه می دهند.
21
00:00:59,250 –> 00:01:02,670
دستور اجرا شده است، بنابراین اجازه دهید
22
00:01:02,670 –> 00:01:04,769
به زمان اجرا برای این برنامه کامپیوتری
23
00:01:04,769 –> 00:01:08,189
نگاه کنیم و می توانید ببینید که در اینجا است اگر به
24
00:01:08,189 –> 00:01:11,180
این خط نگاه کنیم، مسئول
25
00:01:11,180 –> 00:01:14,130
چاپ این روی صفحه بوده است و می توانید
26
00:01:14,130 –> 00:01:18,060
ببینید که این برنامه حلقه در اینجا در این موقعیت قرار می گیرد
27
00:01:18,060 –> 00:01:21,150
و در اینجا می توانید ببینید که ما
28
00:01:21,150 –> 00:01:24,330
هفت داریم و این به این دلیل است که ما X را
29
00:01:24,330 –> 00:01:27,330
در اینجا داریم که می بینیم هفت
30
00:01:27,330 –> 00:01:30,930
در این خط اختصاص داده شده است، بنابراین می توانیم اینجا را ادامه
31
00:01:30,930 –> 00:01:33,600
دهیم و می بینیم که این خروجی توسط
32
00:01:33,600 –> 00:01:36,720
این برنامه بوده است. عبارت بنابراین این رشته
33
00:01:36,720 –> 00:01:39,689
در اینجا قرار می گیرد و چه کاری انجام می دهد
34
00:01:39,689 –> 00:01:42,930
، شناسه X را دریافت می کند که اکنون در اینجا قرار داده شده است
35
00:01:42,930 –> 00:01:46,799
، شناسه X در سی پایتون
36
00:01:46,799 –> 00:01:51,540
آدرس جایی است که شی ای که X را نشان
37
00:01:51,540 –> 00:01:53,729
می دهد در حافظه رایانه ذخیره می شود، بنابراین
38
00:01:53,729 –> 00:01:55,710
این رشته به ما میگوید
39
00:01:55,710 –> 00:01:59,060
قبل از اجرا مقدار x را به ما میگوید
40
00:01:59,060 –> 00:02:01,890
و ما میتوانیم ببینیم که
41
00:02:01,890 –> 00:02:04,170
مقدار هفت است که انتظار آن را داریم زیرا
42
00:02:04,170 –> 00:02:06,689
X در اینجا به هفت اختصاص داده شده است، این خط به
43
00:02:06,689 –> 00:02:09,419
خوبی نشان میدهد که شناسه قبل از
44
00:02:09,419 –> 00:02:12,569
اجرا است. و شناسهای که اکنون میتوانید اینجا ببینید،
45
00:02:12,569 –> 00:02:13,440
46
00:02:13,440 –> 00:02:15,660
این دستور برنامه این خروجی را به ما میدهد
47
00:02:15,660 –> 00:02:18,210
و میتوانید در اینجا ببینید که
48
00:02:18,210 –> 00:02:21,290
رشته مقدار x بعد از
49
00:02:21,290 –> 00:02:24,150
اجرای این هشت است و باید به
50
00:02:24,150 –> 00:02:25,980
این دلیل باشد که اگر به اینجا بیایید میتوانید ببینید
51
00:02:25,980 –> 00:02:28,380
که یکی را اضافه کردهاید. به مقدار X برای
52
00:02:28,380 –> 00:02:30,510
ساختن آن هشت وقتی به این
53
00:02:30,510 –> 00:02:34,050
خط می رسیم که توسط این دستور برنامه خروجی می شود
54
00:02:34,050 –> 00:02:36,120
و می توانید اینجا ببینید
55
00:02:36,120 –> 00:02:39,600
که ID را پس از اجرای این به ما می گوید
56
00:02:39,600 –> 00:02:41,970
و می توانید ببینید که
57
00:02:41,970 –> 00:02:43,740
اکنون این مقدار را دارد اولین چیزی که می خواهم
58
00:02:43,740 –> 00:02:46,710
به عنوان شما به آن اشاره کنم. میتوانید اینجا را ببینید که
59
00:02:46,710 –> 00:02:49,170
برای زمانی که این به هفت اختصاص داده شد، هفت
60
00:02:49,170 –> 00:02:51,510
داشتیم و میتوانید اینجا را ببینید که ما هشت داریم وقتی که به
61
00:02:51,510 –> 00:02:54,210
این هشت اختصاص داده شد که
62
00:02:54,210 –> 00:02:56,250
خروجی از این موقعیت و این
63
00:02:56,250 –> 00:02:58,470
موقعیت در اینجا است، بنابراین میتوانیم ببینیم که
64
00:02:58,470 –> 00:03:01,020
برنامه در واقع همان کاری را انجام میدهد که من نیز انجام میدهم.
65
00:03:01,020 –> 00:03:03,390
در اینجا می خواهم به
66
00:03:03,390 –> 00:03:06,750
شناسه X در این موقعیت نگاهی بیندازید و
67
00:03:06,750 –> 00:03:09,210
به ایده X در این موقعیت نگاهی بیندازید و
68
00:03:09,210 –> 00:03:11,310
می بینید که آنها متفاوت هستند اما در
69
00:03:11,310 –> 00:03:13,260
نگاه اول می توانید بگویید که چرا
70
00:03:13,260 –> 00:03:14,400
آنها متفاوت
71
00:03:14,400 –> 00:03:17,790
هستند. هر دو X خوب هستند، زیرا یک عدد
72
00:03:17,790 –> 00:03:21,120
صحیح تغییرناپذیر است، باید بررسی کنیم که چرا
73
00:03:21,120 –> 00:03:24,630
در اینجا شناسه های متفاوتی داریم و این مربوط
74
00:03:24,630 –> 00:03:28,110
به ماهیت تغییرناپذیر یک عدد
75
00:03:28,110 –> 00:03:30,780
76
00:03:30,780 –> 00:03:33,900
77
00:03:33,900 –> 00:03:37,680
صحیح است. اکنون
78
00:03:37,680 –> 00:03:40,739
h قبل از اینکه می توانید ببینید من یک جدول با دو
79
00:03:40,739 –> 00:03:42,989
عنوان برای ستون ها
80
00:03:42,989 –> 00:03:45,480
دستور برنامه و فضای اجرا دارم، اکنون
81
00:03:45,480 –> 00:03:47,489
اولین دستورات برنامه ای که می خواهم به آن
82
00:03:47,489 –> 00:03:50,370
نگاه کنم این است که X به هفت اختصاص داده شده است،
83
00:03:50,370 –> 00:03:52,920
حالا طبیعی است که فکر کنیم X یک
84
00:03:52,920 –> 00:03:55,440
جعبه است. که هفت در آن قرار می گیرد
85
00:03:55,440 –> 00:03:57,620
اما اگر با
86
00:03:57,620 –> 00:04:00,390
اشیاء تغییرناپذیر در پایتون سر و کار
87
00:04:00,390 –> 00:04:01,920
داشته باشید این اتفاق نمی افتد زیرا به یاد داشته باشید که همه چیز در پایتون یک
88
00:04:01,920 –> 00:04:03,870
شی است آنچه قرار است اتفاق بیفتد این است
89
00:04:03,870 –> 00:04:05,640
که ما یک فضای اجرایی خواهیم داشت
90
00:04:05,640 –> 00:04:07,530
که اساساً همان حافظه است.
91
00:04:07,530 –> 00:04:09,269
جایی که همه چیز در
92
00:04:09,269 –> 00:04:11,790
برنامه کامپیوتری ما هنگام اجرا ذخیره می شود
93
00:04:11,790 –> 00:04:15,000
و نام X را
94
00:04:15,000 –> 00:04:17,790
می گیریم و یک عدد صحیح ایجاد
95
00:04:17,790 –> 00:04:19,680
می کنیم که نمونه ای از کلاس عدد صحیح است
96
00:04:19,680 –> 00:04:22,260
و در این موجودیت می توانید
97
00:04:22,260 –> 00:04:24,510
ما را ببینید مقدار هفت را گرفتم حالا X
98
00:04:24,510 –> 00:04:27,690
چه خواهد کرد، یک چشم d را نگه می دارد
99
00:04:27,690 –> 00:04:30,870
که مرجع شی
100
00:04:30,870 –> 00:04:34,500
به عدد صحیح خواهد بود و خود شی که
101
00:04:34,500 –> 00:04:36,450
حاوی مقدار هفت است
102
00:04:36,450 –> 00:04:39,060
کاملاً جدا است و خواهیم
103
00:04:39,060 –> 00:04:41,460
دید که رابطه ای بین X
104
00:04:41,460 –> 00:04:44,370
w وجود دارد. این را میتوانیم به عنوان نام و این
105
00:04:44,370 –> 00:04:46,680
واقعیت در نظر بگیریم که در داخل آن
106
00:04:46,680 –> 00:04:49,170
چیزی است که در واقع یک فلش است
107
00:04:49,170 –> 00:04:51,510
که به جایی که شی است اشاره میکند و این فلش
108
00:04:51,510 –> 00:04:54,330
شناسه خواهد بود و همانطور که قبلاً در C
109
00:04:54,330 –> 00:04:56,190
گفتهام نشانی محل است.
110
00:04:56,190 –> 00:04:58,290
شی در حافظه کامپیوتر است، بنابراین
111
00:04:58,290 –> 00:05:00,780
آنچه که ما در اینجا تنظیم کردهایم رابطهای است
112
00:05:00,780 –> 00:05:03,240
که در آن میتوانیم ببینیم که این به
113
00:05:03,240 –> 00:05:05,970
محل شی اشاره میکند و ما
114
00:05:05,970 –> 00:05:08,520
میخواهیم متوجه شویم که آنها به هم متصل هستند
115
00:05:08,520 –> 00:05:11,070
زیرا میگوییم مرجع شی و
116
00:05:11,070 –> 00:05:14,220
شی به هم متصل شده اند زیرا
117
00:05:14,220 –> 00:05:18,510
این نام حاوی شناسه مکانی است که این
118
00:05:18,510 –> 00:05:21,540
شی در حافظه کامپیوتر در
119
00:05:21,540 –> 00:05:24,330
فضای اجرا قرار دارد، بنابراین وقتی
120
00:05:24,330 –> 00:05:26,490
عبارات انتساب مانند این را می بینیم
121
00:05:26,490 –> 00:05:28,950
که در واقع یک شی عدد صحیح ایجاد می کنند،
122
00:05:28,950 –> 00:05:31,680
آنچه باید در نظر بگیریم چیزی است که در آن
123
00:05:31,680 –> 00:05:34,530
نشان داده می شود. فضای اجرا
124
00:05:34,530 –> 00:05:36,900
نامی را داریم که در این مورد
125
00:05:36,900 –> 00:05:39,960
میتوانیم ببینیم X است.
126
00:05:39,960 –> 00:05:42,660
127
00:05:42,660 –> 00:05:45,750
128
00:05:45,750 –> 00:05:49,560
شی یک نوع دارد
129
00:05:49,560 –> 00:05:53,430
از عدد صحیح که به این معنی است که بر اساس
130
00:05:53,430 –> 00:05:57,570
کلاس عدد صحیح است، بنابراین ما مقدار شناسه نام داریم
131
00:05:57,570 –> 00:06:00,540
و خود شی دارای یک نوع است
132
00:06:00,540 –> 00:06:03,960
زیرا بر اساس کلاس عدد صحیح است، بنابراین وقتی
133
00:06:03,960 –> 00:06:07,080
چیزی شبیه به X را می بینید به آن 7 اختصاص داده می شود
134
00:06:07,080 –> 00:06:08,940
که باید در ذهن خود حمل کنید
135
00:06:08,940 –> 00:06:11,600
. چیزی که توسط این نمودار شماتیک نشان داده شده
136
00:06:11,600 –> 00:06:14,520
است این نام است که
137
00:06:14,520 –> 00:06:17,730
نشان دهنده ID است این مقدار است و
138
00:06:17,730 –> 00:06:21,060
این شیئی است که دارای یک نوع است
139
00:06:21,060 –> 00:06:24,120
که اکنون معنی غیرقابل تغییر با ارجاع به
140
00:06:24,120 –> 00:06:26,640
یک عدد صحیح این است که این شی در اینجا
141
00:06:26,640 –> 00:06:29,730
که حاوی مقدار 7 است نمی
142
00:06:29,730 –> 00:06:32,820
تواند خود را داشته باشد. مقدار تغییر یافته شما نمی توانید
143
00:06:32,820 –> 00:06:35,580
از شر این 7 خلاص شوید و آن را با 8 جایگزین کنید،
144
00:06:35,580 –> 00:06:39,090
بنابراین می گوییم که شی عدد
145
00:06:39,090 –> 00:06:40,350
صحیح تغییرناپذیر است
146
00:06:40,350 –> 00:06:41,110
147
00:06:41,110 –> 00:06:43,870
، ارزش آن تغییر نمی کند، بنابراین بیایید
148
00:06:43,870 –> 00:06:46,510
اکنون این دستورات برنامه را در نظر بگیریم که X
149
00:06:46,510 –> 00:06:49,810
به X به اضافه 1 اختصاص داده شده است، اکنون اگر به این نگاه کنید، به وضوح اینجا را ببینید.
150
00:06:49,810 –> 00:06:52,390
ما 7 را می گیریم
151
00:06:52,390 –> 00:06:54,850
که 1 را به آن اضافه می کنیم و 8 می دهیم
152
00:06:54,850 –> 00:06:58,180
و آن 8 را به X اختصاص می دهیم بنابراین X اکنون
153
00:06:58,180 –> 00:07:00,610
حاوی 8 خواهد بود اما من فقط گفتم
154
00:07:00,610 –> 00:07:03,910
نمی توانید این را به 8 تغییر دهید و این نشد. T
155
00:07:03,910 –> 00:07:06,940
نادرست آنچه ما در حال حاضر h باید بدانیم
156
00:07:06,940 –> 00:07:09,970
که روش اجرای پایتون به
157
00:07:09,970 –> 00:07:13,180
این صورت است که
158
00:07:13,180 –> 00:07:15,010
برای یک لحظه سخت افزار کامپیوتر را در نظر بگیرید که قرار است چه
159
00:07:15,010 –> 00:07:17,620
اتفاقی بیفتد این مقدار 7 به همراه این 1
160
00:07:17,620 –> 00:07:19,420
به واحد حساب و منطق ارسال می شود
161
00:07:19,420 –> 00:07:22,060
و سپس آنها
162
00:07:22,060 –> 00:07:23,860
قرار است با هم جمع شوند و
163
00:07:23,860 –> 00:07:26,770
نتیجه 8 ایجاد شو