در این مطلب، ویدئو بیانیه بازگشت پایتون: بازگشت ضمنی و صریح با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
مدت زمان فیلم: 00:19:15
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,399 –> 00:00:02,080
به این دوره در
2
00:00:02,080 –> 00:00:03,840
مورد استفاده از دستور بازگشت پایتون و بهترین
3
00:00:03,840 –> 00:00:06,319
روشها خوش آمدید،
4
00:00:06,319 –> 00:00:08,639
زیرا میبینید
5
00:00:08,639 –> 00:00:10,400
که با اصول اولیه
6
00:00:10,400 –> 00:00:12,160
دستور بازگشت پایتون و سپس مشاهده
7
00:00:12,160 –> 00:00:13,840
بسیاری از کارهای جالبتر که
8
00:00:13,840 –> 00:00:16,880
پایتون میتواند انجام دهد، چیزهای زیادی یاد خواهید
9
00:00:16,880 –> 00:00:18,800
گرفت. یک
10
00:00:18,800 –> 00:00:21,840
جزء کلیدی از توابع و متدها
11
00:00:21,840 –> 00:00:23,680
که میتوانید از دستور return استفاده
12
00:00:23,680 –> 00:00:26,080
کنید تا تابع شما اشیاء پایتون را
13
00:00:26,080 –> 00:00:28,560
به جایی که تابع نامیده شده است بفرستد.
14
00:00:28,560 –> 00:00:29,840
15
00:00:29,840 –> 00:00:31,679
16
00:00:31,679 –> 00:00:33,520
17
00:00:33,520 –> 00:00:35,040
18
00:00:35,040 –> 00:00:37,200
محاسبات
19
00:00:37,200 –> 00:00:38,800
با استفاده از دستور بازگشت به
20
00:00:38,800 –> 00:00:40,559
طور موثر برای نوشتن کدهای پایتونیک بهتر و بیشتر مهم
21
00:00:40,559 –> 00:00:43,440
است
22
00:00:43,680 –> 00:00:45,039
در این دوره شما یاد خواهید گرفت که چگونه
23
00:00:45,039 –> 00:00:47,520
یک دستور بازگشت پایتون بنویسید
24
00:00:47,520 –> 00:00:49,280
چگونه می توانید مقادیر منفرد و چندگانه
25
00:00:49,280 –> 00:00:51,760
را با دستور return برگردانید
26
00:00:51,760 –> 00:00:53,520
و بهترین روش ها برای
27
00:00:53,520 –> 00:00:56,879
استفاده از پایتون چیست. عبارت return
28
00:00:56,879 –> 00:00:58,559
برای اطلاعات پس زمینه استفاده از
29
00:00:58,559 –> 00:01:00,640
توابع به طور کلی باید به
30
00:01:00,640 –> 00:01:02,879
دنبال آموزش و دوره در مورد تعریف
31
00:01:02,879 –> 00:01:05,438
توابع پایتون خود
32
00:01:05,438 –> 00:01:07,600
این دوره بر اساس آموزشی توسط
33
00:01:07,600 –> 00:01:10,240
34
00:01:10,240 –> 00:01:12,320
leodonis posoramos است که من Howard Francis هستم و هیجان زده هستم
35
00:01:12,320 –> 00:01:14,479
که شما را در این دوره راهنمایی
36
00:01:14,479 –> 00:01:17,200
کنم.
37
00:01:17,200 –> 00:01:19,119
بیایید شروع کنیم.
38
00:01:19,119 –> 00:01:21,759
39
00:01:21,840 –> 00:01:23,520
زبان
40
00:01:23,520 –> 00:01:25,680
از توابع نوشته شده توسط کاربر
41
00:01:25,680 –> 00:01:27,360
بسته به زبانی که می توان آنها را
42
00:01:27,360 –> 00:01:29,840
نامید پشتیبانی می کند. روش های زیرروال
43
00:01:29,840 –> 00:01:32,799
زیربرنامه ها رویه ها و البته
44
00:01:32,799 –> 00:01:34,479
توابع
45
00:01:34,479 –> 00:01:36,000
برخی از زبان ها
46
00:01:36,000 –> 00:01:38,240
بین رویه ها و توابع تمایز قائل می شوند با
47
00:01:38,240 –> 00:01:39,759
این تفاوت که توابع
48
00:01:39,759 –> 00:01:44,000
مقداری را برمی گرداند و رویه ها
49
00:01:44,000 –> 00:01:46,640
در پایتون به آنها توابع نمی گویند.
50
00:01:46,640 –> 00:01:48,479
یک تابع یک بلوک خود شامل
51
00:01:48,479 –> 00:01:51,200
کد است که یک کار خاص
52
00:01:51,200 –> 00:01:53,759
یا گروه مرتبط از وظایف را
53
00:01:53,759 –> 00:01:56,799
در پایتون کپسوله میکند، همه توابع یک مقدار را
54
00:01:56,799 –> 00:01:59,920
برمیگردانند، چه نشان دهید یا نه
55
00:01:59,920 –> 00:02:01,520
، همچنین عبارت متد
56
00:02:01,520 –> 00:02:03,360
توصیف شده در
57
00:02:03,360 –> 00:02:05,759
پایتون را میشنوید. به عنوان یک تابع
58
00:02:05,759 –> 00:02:10,479
مرتبط با یک کلاس یا شی،
59
00:02:10,639 –> 00:02:12,319
در اینجا به شکلی است که تعریف یک تابع با
60
00:02:12,319 –> 00:02:13,599
61
00:02:13,599 –> 00:02:16,560
آن شروع می شود کلمه کلیدی def
62
00:02:16,560 –> 00:02:18,239
این یک کلمه رزرو شده پایتون است که
63
00:02:18,239 –> 00:02:21,040
نشان می دهد آنچه در زیر می آید یک تعریف تابع
64
00:02:21,040 –> 00:02:23,280
65
00:02:23,280 –> 00:02:26,319
است که در ادامه نام واقعی تابع است.
66
00:02:26,319 –> 00:02:29,440
67
00:02:29,440 –> 00:02:30,800
68
00:02:30,800 –> 00:02:34,319
69
00:02:34,319 –> 00:02:36,640
یک جفت پرانتز
70
00:02:36,640 –> 00:02:38,640
که شامل لیستی از نام پارامترهای جدا شده با کاما می شود،
71
00:02:38,640 –> 00:02:41,280
اگر
72
00:02:41,280 –> 00:02:44,239
تابع قرار است از آن استفاده کند،
73
00:02:44,239 –> 00:02:45,840
به این ترتیب که زاویه و
74
00:02:45,840 –> 00:02:47,840
پرانتز فقط جای جای هستند در اینجا شما در
75
00:02:47,840 –> 00:02:49,440
واقع آنها را در تعاریف تابع خود تایپ نمی کنید،
76
00:02:49,440 –> 00:02:51,360
77
00:02:51,360 –> 00:02:53,440
اما باید پرانتزها حتی
78
00:02:53,440 –> 00:02:56,560
اگر قرار بود خالی باشند،
79
00:02:56,560 –> 00:02:59,519
یک دونقطه برای نشان دادن
80
00:02:59,519 –> 00:03:02,080
انتهای هدر تابع استفاده میشود،
81
00:03:02,080 –> 00:03:03,760
آنچه در ادامه میآید دستورالعملهای پایتون
82
00:03:03,760 –> 00:03:05,840
مورد نیاز برای عملکرد شما برای
83
00:03:05,840 –> 00:03:07,920
انجام وظایفش
84
00:03:07,920 –> 00:03:09,920
است که به عنوان بدنه تابع نامیده میشود
85
00:03:09,920 –> 00:03:11,120
86
00:03:11,120 –> 00:03:12,800
و همیشه
87
00:03:12,800 –> 00:03:15,599
88
00:03:16,000 –> 00:03:18,159
هنگامی که می خواهید از یک تابع استفاده کنید، در زیر هدر تابع فرورفته می
89
00:03:18,159 –> 00:03:19,599
شود، نام تابع را تایپ می کنید
90
00:03:19,599 –> 00:03:21,280
و سپس در داخل مجموعه ای از پرانتز
91
00:03:21,280 –> 00:03:23,040
مقادیر آرگومان را ارائه می دهید. برای هر یک از
92
00:03:23,040 –> 00:03:24,640
پارامترها
93
00:03:24,640 –> 00:03:26,400
و دوباره حتی اگر هیچ پارامتری وجود نداشته
94
00:03:26,400 –> 00:03:29,040
باشد، شما هنوز به پرانتز نیاز دارید،
95
00:03:29,040 –> 00:03:30,560
آنها فقط خالی خواهند بود، هیچ
96
00:03:30,560 –> 00:03:33,599
چیزی بین آنها وجود ندارد.
97
00:03:33,599 –> 00:03:36,640
98
00:03:36,640 –> 00:03:38,480
99
00:03:38,480 –> 00:03:40,400
100
00:03:40,400 –> 00:03:42,720
101
00:03:42,720 –> 00:03:44,879
با نام تابع
102
00:03:44,879 –> 00:03:46,239
و سپس متغیرهای پارامتر
103
00:03:46,239 –> 00:03:47,920
داخل پرانتز،
104
00:03:47,920 –> 00:03:49,519
سپس بدنه تابع که در
105
00:03:49,519 –> 00:03:52,080
زیر هدر فرورفته است
106
00:03:52,080 –> 00:03:53,680
و یک تابع فراخوانی می شود که در آن می توانید
107
00:03:53,680 –> 00:03:57,599
مقادیر آرگومان
108
00:03:58,239 –> 00:04:00,319
ارائه شده را مشاهده کنید، به طور خاص به
109
00:04:00,319 –> 00:04:02,879
عبارت return
110
00:04:02,879 –> 00:04:04,400
نگاه می کنیم اکنون اجازه دهید دستور بازگشت پایتون را
111
00:04:04,400 –> 00:04:06,640
112
00:04:06,640 –> 00:04:08,159
بررسی کنیم. دستور بازگشت پایتون عبارتی
113
00:04:08,159 –> 00:04:10,319
است که در داخل یک تابع یا
114
00:04:10,319 –> 00:04:12,400
متد برای ارسال نتیجه تابع
115
00:04:12,400 –> 00:04:15,360
به جایی که تابع فراخوانی شده است استفاده میشود.
116
00:04:15,360 –> 00:04:17,680
این عبارت شامل کلمه کلیدی return
117
00:04:17,680 –> 00:04:20,798
و به دنبال آن یک مقدار بازگشتی اختیاری است
118
00:04:20,798 –> 00:04:24,000
که مقدار بازگشتی میتواند هر
119
00:04:24,000 –> 00:04:25,600
شی پایتون باشد،
120
00:04:25,600 –> 00:04:28,320
اما به یاد داشته باشید که همه چیز در پایتون است. یک
121
00:04:28,320 –> 00:04:29,680
شی
122
00:04:29,680 –> 00:04:31,759
تا بتوانید انواع مجموعه اعداد را
123
00:04:31,759 –> 00:04:33,600
124
00:04:33,600 –> 00:04:36,320
125
00:04:36,320 –> 00:04:38,800
اگر بازگشتی ارائه نکنید، اساساً هر چیزی را برگردانید ارزش
126
00:04:38,800 –> 00:04:42,080
python مقدار هیچ را برمیگرداند
127
00:04:42,080 –> 00:04:43,759
اگر حتی یک عبارت بازگشتی نداشته باشید
128
00:04:43,759 –> 00:04:44,800
129
00:04:44,800 –> 00:04:48,960
python باز هم هیچ کدام را برمیگرداند
130
00:04:49,680 –> 00:04:52,080
این دو مورد آخر نمونههایی از یک
131
00:04:52,080 –> 00:04:53,840
مقدار بازگشتی ضمنی هستند
132
00:04:53,840 –> 00:04:57,280
و
133
00:04:57,280 –> 00:04:59,120
اگر بازگشتی ارائه نکنید، ابتدا آن را دوباره بررسی میکنیم.
134
00:04:59,120 –> 00:05:01,520
مقدار یا اگر حتی یک دستور بازگشتی ندارید،
135
00:05:01,520 –> 00:05:02,639
136
00:05:02,639 –> 00:05:06,560
هیچ کدام به عنوان مقدار بازگشتی استفاده نمیشود،
137
00:05:06,560 –> 00:05:08,080
به خاطر داشته باشید اگر توابع را به صورت تعاملی فراخوانی میکنید،
138
00:05:08,080 –> 00:05:10,479
جایی که معمولاً
139
00:05:10,479 –> 00:05:12,400
مقدار بازگشتی یک تابع
140
00:05:12,400 –> 00:05:14,160
را میبینید اگر مقدار بازگشتی هیچ باشد،
141
00:05:14,160 –> 00:05:17,199
مفسر نمیخواهد. t نمایش آن
142
00:05:17,199 –> 00:05:19,759
تابع چاپ پایتون مثالی
143
00:05:19,759 –> 00:05:22,160
از تابعی است که هیچکدام را برمی گرداند
144
00:05:22,160 –> 00:05:23,680
زیرا فکر می
145
00:05:23,680 –> 00:05:27,039
146
00:05:27,039 –> 00:05:30,160
کنیم اگر چیزی را چاپ
147
00:05:31,440 –> 00:05:34,720
کنیم که خروجی را می بینیم اما
148
00:05:34,720 –> 00:05:36,320
اگر واقعاً بخواهیم مقدار برگشتی را ببینیم، در واقع هیچ مقداری را بر نمی گرداند.
149
00:05:36,320 –> 00:05:38,240
بیایید نتیجه
150
00:05:38,240 –> 00:05:41,919
فراخوانی تابع را در یک متغیر ذخیره
151
00:05:49,360 –> 00:05:51,360
کنیم، ما هنوز خروجی را می بینیم، اما اکنون می
152
00:05:51,360 –> 00:05:53,840
توانیم مقدار مقدار بازگشتی را با
153
00:05:53,840 –> 00:05:56,320
چاپ آن
154
00:05:59,360 –> 00:06:03,360
ببینیم و همانطور که می بینید هیچ کدام نیست،
155
00:06:03,360 –> 00:06:04,960
در اینجا مثال دیگری است
156
00:06:04,960 –> 00:06:07,120
اگر دستور return ارائه نشده باشد. بنابراین،
157
00:06:07,120 –> 00:06:09,520
مقدار بازگشتی
158
00:06:09,520 –> 00:06:11,600
آن نیز هیچ است،
159
00:06:11,600 –> 00:06:14,960
بنابراین اگر من تابع خود را تعریف کنم
160
00:06:14,960 –> 00:06:17,600
، یک پارامتر را اضافه می کنم که آن را x فراخوانی می کنیم
161
00:06:17,600 –> 00:06:19,360
و متوجه می شویم که اصلاً دستور بازگشتی
162
00:06:19,360 –> 00:06:22,080
163
00:06:22,639 –> 00:06:25,120
نداریم، می خواهیم یک پارامتر ایجاد کنیم. نتیجه متغیر
164
00:06:25,120 –> 00:06:28,880
برای ذخیره چیزی که با اضافه کردن 1 به x بدست می آوریم،
165
00:06:28,880 –> 00:06:31,440
اما
166
00:06:31,600 –> 00:06:34,319
اگر من add1 را فراخوانی کنم
167
00:06:34,319 –> 00:06:35,520
168
00:06:35,520 –> 00:06:37,600
و عددی
169
00:06:37,600 –> 00:06:39,520
را که انتظار 6 را داریم ارائه کنم، تمام می شود
170
00:06:39,520 –> 00:06:41,600
زیرا در تابع 6
171
00:06:41,600 –> 00:06:43,840
محاسبه شده است
172
00:06:43,840 –> 00:06:46,560
اما اگر بخواهم دوباره کاری با آن انجام ندادیم.
173
00:06:46,560 –> 00:06:48,479
مقدار بازگشتی را ببینید،
174
00:06:48,479 –> 00:06:51,199
اجازه دهید آن را ذخیره کنیم،
175
00:06:58,160 –> 00:07:00,720
این تابع مقداری را برنگرداند
176
00:07:00,720 –> 00:07:03,199
، اصلاً دستور بازگشتی ندارد
177
00:07:03,199 –> 00:07:06,479
و بنابراین پایتون از هیچ کدام به عنوان مقدار بازگشتی خود استفاده نکرده
178
00:07:06,479 –> 00:07:08,400
است،
179
00:07:08,400 –> 00:07:09,680
شاید نویسنده این تابع
180
00:07:09,680 –> 00:07:11,599
قصد برگرداندن نتیجه را داشته است
181
00:07:11,599 –> 00:07:13,039
و ما یک
182
00:07:13,039 –> 00:07:15,599
وقتی به عبارات بازگشت صریح نگاه می کنیم، به نحوه انجام این کار بعدی نگاه کنید،
183
00:07:15,599 –> 00:07:18,160
184
00:07:18,160 –> 00:07:19,919
اکنون اجازه دهید به عبارات بازگشت صریح نگاه
185
00:07:19,919 –> 00:07:22,319
کنیم
186
00:07:22,400 –> 00:07:24,560
وقتی یک تابع پایتون دستور بازگشت صریح را اجرا می کند
187
00:07:24,560 –> 00:07:26,720
، تابع
188
00:07:26,720 –> 00:07:29,039
بلافاصله اجرای خود را پایان می دهد
189
00:07:29,039 –> 00:07:30,960
و مقدار بازگشتی را به محیط فراخوانی باز می فرستد
190
00:07:30,960 –> 00:07:33,360
191
00:07:33,360 –> 00:07:35,120
همانطور که قبلاً ذکر شد.
192
00:07:35,120 –> 00:07:38,319
دستور return با کلمه کلیدی return
193
00:07:38,319 –> 00:07:42,319
و به دنبال آن یک مقدار بازگشتی اختیاری شروع می شود،
194
00:07:42,400 –> 00:07:44,560
به عنوان مثال در این تابع ساده،
195
00:07:44,560 –> 00:07:48,560
عبارت return 42 به این معنی است که عدد 42
196
00:07:48,560 –> 00:07:50,400
به جایی که
197
00:07:50,400 –> 00:07:52,319
تابع
198
00:07:52,319 –> 00:07:54,879
فقط یک تابع ساده با یک
199
00:07:54,879 –> 00:07:58,280
عبارت بازگشتی نامیده می شد، برمی گردد
200
00:07:58,960 –> 00:08:00,400
و این
201
00:08:00,400 –> 00:08:03,440
زمانی است که من این تابع را صدا می
202
00:08:05,919 –> 00:08:09,039
زنم، عدد 42 را برمی گردانم و از آنجایی که
203
00:08:09,039 –> 00:08:11,919
ما در مفسر هستیم که عدد
204
00:08:11,919 –> 00:08:14,240
نمایش داده می شود
205
00:08:14,240 –> 00:08:16,639
، مقدار بازگشتی برای یک تابع را می
206
00:08:16,639 –> 00:08:19,520
توان در هر عبارتی استفاده کرد،
207
00:08:19,520 –> 00:08:21,919
بنابراین می توانم آن را در یک متغیر ذخیره کنم
208
00:08:21,919 –> 00:08:23,759
یا فقط از آن به طور مستقیم از فراخوانی تابع استفاده کنم.
209
00:08:23,759 –> 00:08:26,080
210
00:08:26,080 –> 00:08:30,240
بنابراین در اینجا من آن را به مقدار num ذخیره می کنم
211
00:08:31,199 –> 00:08:32,880
و آنجا وجود دارد
212
00:08:32,880 –> 00:08:36,719
اما می توانم با یک محاسبه هم این کار را انجام دهم
213
00:08:39,760 –> 00:08:43,120
214
00:08:45,440 –> 00:08:47,760
و در 2 ضرب می کنم. و در اینجا 5 را به آن اضافه می کنم
215
00:08:47,760 –> 00:08:50,560
و در هر مورد عدد 42 به
216
00:08:50,560 –> 00:08:52,880
جای آن قرار می گیرد. جایی که فراخوانی تابع در
217
00:08:52,880 –> 00:08:55,200
آن عبارت بود و سپس بقیه
218
00:08:55,200 –> 00:08:57,360
عبارت ارزیابی میشود،
219
00:08:57,360 –> 00:08:59,680
بنابراین من 42 ضربدر 2
220
00:08:59,680 –> 00:09:00,959
84
221
00:09:00,959 –> 00:09:03,279
و سپس 42 به اضافه 5
222
00:09:03,279 –> 00: