در این مطلب، ویدئو 14. Devnet – توابع تست پایتون با واحد تست – قسمت 12 با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
مدت زمان فیلم: 00:22:29
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,240 –> 00:00:02,560
این ویدیوی بعدی من در سری ویدیوهای گواهینامه devnet associate من است
2
00:00:02,560 –> 00:00:03,360
که برای
3
00:00:03,360 –> 00:00:05,920
صدور گواهینامه
4
00:00:05,920 –> 00:00:07,680
Cisco devnet Associate کار
5
00:00:07,680 –> 00:00:08,800
6
00:00:08,800 –> 00:00:10,960
می کند، شما باید پیشینه ای در پایتون داشته
7
00:00:10,960 –> 00:00:12,480
باشید، باید کمی پایتون
8
00:00:12,480 –> 00:00:15,920
و کمی لینوکس پوسته bash را بشناسید و بنابراین
9
00:00:15,920 –> 00:00:17,119
برای شروع این سری
10
00:00:17,119 –> 00:00:20,640
من. من با یک دوره آموزشی crash در پایتون می روم
11
00:00:20,640 –> 00:00:21,439
تا فقط
12
00:00:21,439 –> 00:00:24,320
اصول پایتون را پوشش دهم و با آن شروع
13
00:00:24,320 –> 00:00:26,960
کنم، به همین دلیل از کتاب
14
00:00:26,960 –> 00:00:30,560
دوره سقوط پایتون توسط اریک ماتیس استفاده می
15
00:00:30,560 –> 00:00:31,519
کنم و
16
00:00:31,519 –> 00:00:33,040
فقط همینجا به آن پیمایش می کنم، بنابراین این
17
00:00:33,040 –> 00:00:34,320
چیزی است که به نظر می رسد این نسخه دوم است
18
00:00:34,320 –> 00:00:34,960
19
00:00:34,960 –> 00:00:37,200
و یک کتاب عالی برای مبتدیانی است
20
00:00:37,200 –> 00:00:39,120
که می خواهند پایتون را یاد بگیرند،
21
00:00:39,120 –> 00:00:42,320
بنابراین ما در فصل 11
22
00:00:42,320 –> 00:00:44,239
کتاب هستیم که به نام تست
23
00:00:44,239 –> 00:00:47,200
کد شما است و تست کد شما
24
00:00:47,200 –> 00:00:49,920
کتابخانه تست واحد یا ماژول تست واحد را معرفی
25
00:00:49,920 –> 00:00:50,640
می کند
26
00:00:50,640 –> 00:00:53,360
که اجازه می دهد تا شما باید توابع خود را آزمایش کنید
27
00:00:53,360 –> 00:00:54,399
تا ببینید
28
00:00:54,399 –> 00:00:57,520
آیا آنها اساساً
29
00:00:57,520 –> 00:01:00,079
ورودی ها را مدیریت می کنند و نتایج
30
00:01:00,079 –> 00:01:01,440
مورد انتظار شما را تولید می کنند،
31
00:01:01,440 –> 00:01:04,080
بنابراین اساساً یک چارچوب آزمایشی است
32
00:01:04,080 –> 00:01:06,000
و دقیقاً در پایتون ساخته شده است،
33
00:01:06,000 –> 00:01:09,280
بنابراین در فصل eric mathis آن را
34
00:01:09,280 –> 00:01:11,040
گام به گام پوشش می دهد و شما باید
35
00:01:11,040 –> 00:01:12,479
روی هر یک از فایل ها کار کنید
36
00:01:12,479 –> 00:01:13,920
اکنون نام فایل ها را
37
00:01:13,920 –> 00:01:15,600
در اینجا کمی تغییر داده ام
38
00:01:15,600 –> 00:01:18,240
تا برای من راحت تر باشد بنابراین به جای
39
00:01:18,240 –> 00:01:18,799
40
00:01:18,799 –> 00:01:22,880
um name dot py یا فرمت شده name dot py
41
00:01:22,880 –> 00:01:26,400
من به تازگی فصل 11 زیرخط یک را دریافت کردم
42
00:01:26,400 –> 00:01:28,640
بیایید نگاهی به آن بیندازیم در این اسکریپت پایتون
43
00:01:28,640 –> 00:01:29,680
44
00:01:29,680 –> 00:01:31,840
شما یک تابع به نام get formatted name ایجاد می کنید
45
00:01:31,840 –> 00:01:32,960
46
00:01:32,960 –> 00:01:34,720
و سپس دو
47
00:01:34,720 –> 00:01:36,799
پارامتر نام و نام خانوادگی را به
48
00:01:36,799 –> 00:01:38,560
آن منتقل می کنید و سپس شما این
49
00:01:38,560 –> 00:01:41,600
متغیر نام کامل را گرفته و آن را برابر با
50
00:01:41,600 –> 00:01:43,840
یک رشته f یک رشته فرمت شده از
51
00:01:43,840 –> 00:01:45,520
نام و نام خانوادگی می کنیم و سپس آن
52
00:01:45,520 –> 00:01:48,720
متغیر نام کامل را برمی گردانید
53
00:01:48,720 –> 00:01:51,840
و همچنین متد عنوان را روی
54
00:01:51,840 –> 00:01:52,240
آن اجرا می کنید
55
00:01:52,240 –> 00:01:55,759
که حروف
56
00:01:55,759 –> 00:01:58,719
اول هر کدام را بزرگ می کند. اکنون نام آن فقط یک تابع است،
57
00:01:58,719 –> 00:02:00,560
بنابراین یک اسکریپت پایتون است،
58
00:02:00,560 –> 00:02:02,399
این تابع نامی را فرمت کرده است
59
00:02:02,399 –> 00:02:04,719
که نام و نام خانوادگی را ارسال می کنیم، بنابراین
60
00:02:04,719 –> 00:02:06,799
بیایید آن را آزمایش کنیم، اما برای آزمایش آن
61
00:02:06,799 –> 00:02:10,318
فقط می گوییم هی این متغیر
62
00:02:10,318 –> 00:02:10,720
نام
63
00:02:10,720 –> 00:02:13,760
برابر است با call get فرمت نام پاس i t
64
00:02:13,760 –> 00:02:16,800
john doe و سپس نتیجه را چاپ کنید اگر
65
00:02:16,800 –> 00:02:18,400
کار کرد، می دانیم که کار می کند،
66
00:02:18,400 –> 00:02:23,440
بنابراین این کار را انجام می دهیم و برنامه
67
00:02:23,440 –> 00:02:27,200
را اجرا می کنیم، اسکریپت را به خوبی اجرا می کنیم و می توانید ببینید
68
00:02:27,200 –> 00:02:28,160
که
69
00:02:28,160 –> 00:02:31,120
جان dobe را با j بزرگ به d بزرگ برمی گرداند تا
70
00:02:31,120 –> 00:02:32,560
بدانیم که
71
00:02:32,560 –> 00:02:36,000
این فایل درست کار می کند این تابع
72
00:02:36,000 –> 00:02:38,800
کار می کند آن چیزی را که ما می خواستیم
73
00:02:38,800 –> 00:02:40,720
به آن برمی گرداند نام کامل
74
00:02:40,720 –> 00:02:43,760
um با عنوان خوب است، بنابراین کاری که من انجام می
75
00:02:43,760 –> 00:02:45,840
دهم این است که دوباره
76
00:02:45,840 –> 00:02:48,319
نظر می دهم و آن را نظر می دهم و ctrl x y را ذخیره می کنم
77
00:02:48,319 –> 00:02:49,200
78
00:02:49,200 –> 00:02:53,200
و وارد می کنم اکنون در کتاب
79
00:02:53,200 –> 00:02:56,000
یک فایل ایجاد می کند که دارای یک تابع است و
80
00:02:56,000 –> 00:02:57,760
سپس یک فایل دیگر ایجاد می کند و
81
00:02:57,760 –> 00:02:58,480
فایل بعدی
82
00:02:58,480 –> 00:03:01,680
این است که نام آن را فصل 11 زیر خط
83
00:03:01,680 –> 00:03:02,080
دو
84
00:03:02,080 –> 00:03:05,280
برای پیگیری آن گذاشتم و در این فایل
85
00:03:05,280 –> 00:03:08,319
می بینید که
86
00:03:08,319 –> 00:03:11,440
تابع get را وارد می کند. نام فرمت شده
87
00:03:11,440 –> 00:03:14,080
از فصل 11 زیر یک فایل py نقطه زیر خط
88
00:03:14,080 –> 00:03:15,040
89
00:03:15,040 –> 00:03:16,480
بکشید و سپس دارای یک اسکریپت کوچک است
90
00:03:16,480 –> 00:03:18,400
و از این تابعی که
91
00:03:18,400 –> 00:03:19,360
وارد کرده است استفاده می کند
92
00:03:19,360 –> 00:03:21,920
بنابراین اساساً می توانید q را در هر زمان وارد کنید
93
00:03:21,920 –> 00:03:22,879
تا از
94
00:03:22,879 –> 00:03:26,080
حلقه while خارج شوید تا در حالی که true باشد، بنابراین این کار انجام
95
00:03:26,080 –> 00:03:28,400
می شود. حلقه به طور نامحدود یا برای همیشه حلقه
96
00:03:28,400 –> 00:03:29,200
97
00:03:29,200 –> 00:03:32,239
و شما اساساً ابتدا اولین
98
00:03:32,239 –> 00:03:35,360
متغیر را بگویید و از ورودی کاربر میخواهد که
99
00:03:35,360 –> 00:03:36,799
یک نام بدهد
100
00:03:36,799 –> 00:03:39,680
اگر یک q قرار دهید،
101
00:03:39,680 –> 00:03:41,280
از حلقه خارج میشود
102
00:03:41,280 –> 00:03:44,080
و آخرین متغیر نیز
103
00:03:44,080 –> 00:03:45,120
ورودی کاربر را
104
00:03:45,120 –> 00:03:47,120
برای نام خانوادگی میخواهد و اگر یک
105
00:03:47,120 –> 00:03:48,159
صف بدهید.
106
00:03:48,159 –> 00:03:51,200
همچنین حلقه را به پایان میرساند و اسکریپت را پایان میدهد،
107
00:03:51,200 –> 00:03:54,720
سپس نام فرمتشده متغیر برابر میشود
108
00:03:54,720 –> 00:03:56,799
و سپس در نهایت نام get formatted را فراخوانی میکند
109
00:03:56,799 –> 00:03:58,239
110
00:03:58,239 –> 00:04:00,799
و اولین پارامتر را در
111
00:04:00,799 –> 00:04:03,680
آخرین پارامتری که کاربر ارائه کرده است ارسال میکند
112
00:04:03,680 –> 00:04:06,480
و سپس آن را در اینجا چاپ میکند.
113
00:04:06,480 –> 00:04:07,920
بیایید آن را آزمایش کنیم تا خیلی
114
00:04:07,920 –> 00:04:08,560
ابتدایی به
115
00:04:08,560 –> 00:04:11,599
نظر برسد، اما بیایید آن را آزمایش کنیم بسیار خوب،
116
00:04:11,599 –> 00:04:14,799
بنابراین آن را اجرا می کنیم
117
00:04:14,799 –> 00:04:18,560
و کد او را آزمایش می کنیم. بسیار
118
00:04:18,959 –> 00:04:21,440
خوب هر زمان که بخواهید وارد صف شوید تا از نام کوچک خارج شوید،
119
00:04:21,440 –> 00:04:22,079
120
00:04:22,079 –> 00:04:26,880
بنابراین مایک و نام خانوادگی trout
121
00:04:26,880 –> 00:04:29,680
و نام با فرمت دقیق مایک trout
122
00:04:29,680 –> 00:04:31,360
سرمایه n سرمایه t
123
00:04:31,360 –> 00:04:33,520
و می توانید ببینید که فقط به چرخش ادامه می دهد، بنابراین
124
00:04:33,520 –> 00:04:35,840
دوباره نام کوچک را می پرسد، بنابراین
125
00:04:35,840 –> 00:04:38,320
من در یک صف قرار می دهم و اینتر را می زنم و
126
00:04:38,320 –> 00:04:38,880
باید خارج شود
127
00:04:38,880 –> 00:04:42,240
و این کار را انجام داد، ما
128
00:04:42,240 –> 00:04:45,120
برنامه داریم که اکنون تابع را صدا
129
00:04:45,120 –> 00:04:47,440
می کند. ما در واقع در نهایت دریافت می کنیم برای
130
00:04:47,440 –> 00:04:48,560
شروع
131
00:04:48,560 –> 00:04:51,600
با یک تست واحد برای آزمایش کد
132
00:04:51,600 –> 00:04:53,919
به طوری که در فایل بعدی اتفاق می افتد، بنابراین فایل بعدی
133
00:04:53,919 –> 00:04:54,840
134
00:04:54,840 –> 00:04:59,520
فصل 11 است که سه نقطه py را زیر خط بکشید
135
00:04:59,520 –> 00:05:02,560
و در این فایل اولین چیزی که
136
00:05:02,560 –> 00:05:04,160
اتفاق می افتد این است که
137
00:05:04,160 –> 00:05:07,199
ماژول تست واحد یا کتابخانه را وارد می کنید
138
00:05:07,199 –> 00:05:09,520
و این شما هستید. نیازی به نصب آن
139
00:05:09,520 –> 00:05:11,039
نیست زیرا در یکی از
140
00:05:11,039 –> 00:05:12,320
کتابخانههای استاندارد
141
00:05:12,320 –> 00:05:15,520
پایتون است، بنابراین ما
142
00:05:15,520 –> 00:05:17,840
تابع نام فرمت شده را
143
00:05:17,840 –> 00:05:20,479
از قسمت 11 زیر خط یک فایل وارد میکنیم
144
00:05:20,479 –> 00:05:22,720
و سپس کد تست ما
145
00:05:22,720 –> 00:05:23,680
در اینجا است، بنابراین
146
00:05:23,680 –> 00:05:26,479
یک کلاس ایجاد میکنیم. و نام کلاس درست
147
00:05:26,479 –> 00:05:27,360
نامها نامیده میشود،
148
00:05:27,360 –> 00:05:29,840
زیرا اساساً این
149
00:05:29,840 –> 00:05:31,039
همان کاری است که ما در اینجا انجام میدهیم،
150
00:05:31,039 –> 00:05:33,600
توجه کنید که بزرگ n در اینجا یک کلاس است
151
00:05:33,600 –> 00:05:34,080
و
152
00:05:34,080 –> 00:05:37,280
در اینجا
153
00:05:37,280 –> 00:05:39,759
کتابخانه
154
00:05:39,759 –> 00:05:40,800
155
00:05:40,800 –> 00:05:43,919
156
00:05:43,919 –> 00:05:46,320
آزمون واحد را به ارث میبرد. مورد تست نقطهای،
157
00:05:46,320 –> 00:05:47,520
158
00:05:47,520 –> 00:05:50,639
سپس در تست واحد خود، کاری که
159
00:05:50,639 –> 00:05:52,400
انجام میدهید این است که تستهایی را
160
00:05:52,400 –> 00:05:55,600
به عنوان توابع ایجاد میکنید، و آنچه میخواهید انجام دهید
161
00:05:55,600 –> 00:05:59,199
در تست واحد است، اگر تابع
162
00:05:59,199 –> 00:05:59,600
با
163
00:05:59,600 –> 00:06:03,600
زیرخط تست شروع شود، به طور خودکار
164
00:06:03,600 –> 00:06:06,720
e خواهد شد. هنگامی که کیس آزمایشی خود را اجرا می کنید، xecuted می شود،
165
00:06:06,720 –> 00:06:08,960
بنابراین اگر توابع خود را ایجاد می کنید، می
166
00:06:08,960 –> 00:06:09,919
خواهید نام آنها را
167
00:06:09,919 –> 00:06:12,720
علامت زیر خط تست کنید و سپس آنها به
168
00:06:12,720 –> 00:06:13,680
طور خودکار
169
00:06:13,680 –> 00:06:16,560
بخشی از آزمون خواهند بود، بنابراین فقط
170
00:06:16,560 –> 00:06:18,800
در تست واحد آن عملکرد ساخته شده است،
171
00:06:18,800 –> 00:06:21,360
بنابراین در اینجا زیرخط اولین زیرخط تست تابع است.
172
00:06:21,360 –> 00:06:23,039
173
00:06:23,039 –> 00:06:24,639
توجه به نام خانوادگی که باید به آن توجه کنید لازم است
174
00:06:24,639 –> 00:06:26,960
که آن را پارامتر self را در اینجا ارسال کنید
175
00:06:26,960 –> 00:06:29,520
زیرا یک کلاس است و نام زیرخط فرمت شده
176
00:06:29,520 –> 00:06:30,479
177
00:06:30,479 –> 00:06:34,240
تابع ما را صدا می کند و ما
178
00:06:34,240 –> 00:06:37,039
اساساً اطلاعاتی را که می
179
00:06:37,039 –> 00:06:38,960
خواهیم آزمایش کنیم به آن منتقل می کنیم، بنابراین در حال آزمایش هستیم مانند
180
00:06:38,960 –> 00:06:42,720
اگر من قبول کنم. این تابع mike trout با
181
00:06:42,720 –> 00:06:45,840
حروف کوچک و سپس
182
00:06:45,840 –> 00:06:48,880
self بنابراین می توان از آن استفاده کرد اساساً
183
00:06:48,880 –> 00:06:50,160
به
184
00:06:50,160 –> 00:06:52,639
این کلاس اشاره دارد و از هر جایی در این کلاس می توان به خود دسترسی داشت.
185
00:06:52,639 –> 00:06:54,319
186
00:06:54,319 –> 00:06:58,000
187
00:06:58,000 –> 00:06:59,199
188
00:06:59,199 –> 00:07:02,000
189
00:07:02,000 –> 00:07:03,280
190
00:07:03,280 –> 00:07:06,880
ادعای برابر در ادعا نه در
191
00:07:06,880 –> 00:07:08,800
درج درست ادعا نادرست است
192
00:07:08,800 –> 00:07:11,840
و بنابراین در اینجا ما عنوان برابر را میکنیم
193
00:07:11,840 –> 00:07:15,840
نام قالببندی شده است که متغیر
194
00:07:15,840 –> 00:07:18,400
ما برابر با چیزی است که ما انتظار داریم.
195
00:07:18,400 –> 00:07:19,199
h باید
196
00:07:19,199 –> 00:07:22,160
mike trout سرمایه m سرمایه t باشد و بنابراین
197
00:07:22,160 –> 00:07:23,280
این اساساً
198
00:07:23,280 –> 00:07:26,240
شما می دانید که اگر این
199
00:07:26,240 –> 00:07:28,080
برابر با این
200
00:07:28,080 –> 00:07:31,680
باشد، به طور اساسی برای اجرای
201
00:07:31,680 –> 00:07:34,319
این کلاس یا برای فراخوانی این کلاس
202
00:07:34,319 –> 00:07:37,280
اساساً کاری که ما انجام می دهیم این است که می گوییم
203
00:07:37,280 –> 00:07:41,680
اگر نام این فایل باشد. هنگامی که اجرا می شود
204
00:07:41,680 –> 00:07:44,240
برابر است با زیرخط زیرخط اصلی
205
00:07:44,240 –> 00:07:45,840
زیرخط،
206
00:07:45,840 –> 00:07:47,840
بنابراین هنگامی که فایلی مانند این را اجرا می کنید، اگر
207
00:07:47,840 –> 00:07:49,759
این اسکریپت پایتون را اجرا
208
00:07:49,759 –> 00:07:52,960
کنید، نام متغیر
209
00:07:52,960 –> 00:07:55,919
با main مرتبط می شود اگر
210
00:07:55,919 –> 00:07:56,879
فایل اصلی
211
00:07:56,879 –> 00:07:59,840
در حال راه اندازی باشد و
212
00:07:59,840 –> 00:08:00,560
213
00:08:00,560 –> 00:08:02,240
به عبارت دیگر اگر همان است که در حال اجرا است. شما نمی توانید
214
00:08:02,240 –> 00:08:04,720
این فایل را از اسکریپت دیگری وارد کنید،
215
00:08:04,720 –> 00:08:08,080
آن تابع اصلی واحد تست را فراخوانی می کند
216
00:08:08,080 –> 00:08:12,000
که سپس اساساً
217
00:08:12,000 –> 00:08:15,039
این توابع آزمایشی
218
00:08:15,039 –> 00:08:18,720
را اجرا می کند، بسیار خوب، توابع آزمایشی را اجرا می کند، پس
219
00:08:18,720 –> 00:08:22,319
بیایید آن را امتحان کنیم تا بگوییم
220
00:08:22,319 –> 00:08:27,840
x را کنترل کنید و ما آن را اجرا می کنیم
221
00:08:28,960 –> 00:08:31,680
و می بینید که تست را اجرا می کند،
222
00:08:31,680 –> 00:08:32,240
نقطه
223
00:08:32,240 –> 00:08:34,958
نشان دهنده موفقیت آمیز بودن تست است و می گوید
224
00:08:34,958 –> 00:08:35,279
225
00:08:35,279 –> 00:08:39,039
یک تست را در 0.00 ثانیه انجام داده
226
00:08:39,039 –> 00:08:42,240
و خوب است، اگر برنامه بزرگی
227
00:08:42,240 –> 00:08:44,159
با تعداد زیادی
228
00:08:44,159 –> 00:08:45,600
توابع دارید، از som استفاده می کنید. چیزی شبیه
229
00:08:45,600 –> 00:08:48,240
به این برای خودکار کردن آزمایش عملکردهای شما
230
00:08:48,240 –> 00:08:50,399
به روش های مختلف و اساساً این
231
00:08:50,399 –> 00:08:51,920
همان کاری است که او بعداً انجام می دهد،
232
00:08:51,920 –> 00:08:55,120
او اساساً می گوید چه می شود اگر
233
00:08:55,120 –> 00:08:59,040
اکنون که این تست را دیدید
234
00:08:59,040 –> 00:09:01,519
در آزمایش های موفقیت آمیز کار می کند یک تست شکست خورده چگونه به
235
00:09:01,519 –> 00:09:03,360
نظر می رسد
236
00:09:03,360 –> 00:09:05,279
بنابراین برای تست شکست خورده چه می کنیم “قرار است
237
00:09:05,279 –> 00:09:06,480
238
00:09:06,480 –> 00:09:08,080
انجام دهیم این است که به عقب باز میگردیم و
239
00:09:08,080 –> 00:09:09,839
فایل دیگری را در اینجا باز میکنیم،
240
00:09:09,839 –> 00:09:13,279
فصل 11 زیر خط
241
00:09:13,279 –> 00:09:15,200
1b باشه، اوه، نمیخواهم آن را اجرا کنم،
242
00:09:15,200 –> 00:09:16,720
میخواهم آن را باز کنم
243
00:09:16,720 –> 00:09:19,760
و بررسی کنم، بنابراین فصل اینجاست 11
244
00:09:19,760 –> 00:09:22,320
زیر خط 1b را نشان می دهد و این بار که
245
00:09:22,320 –> 00:09:23,600
تابع تغییر کرده
246
00:09:23,600 –> 00:09:26,800
است، نام فرمت شده است، اکنون به پارامتر اول
247
00:09:26,800 –> 00:09:29,440
وسط و آخر نیاز دارد و اگر
248
00:09:29,440 –> 00:09:30,560
یک پارامتر میانی وجود داشته باشد،
249
00:09:30,560 –> 00:09:33,839
اگر وسط باشد، نام کامل برابر است با
250
00:09:33,839 –> 00:09:36,959
اول وسط و آخر نام کامل
251
00:09:36,959 –> 00:09:38,480
فقط اول و آخر است
252
00:09:38,480 –> 00:09:41,440
و سپس پارامتر را برگردانید. متغیر کامل نام
253
00:09:41,440 –> 00:09:42,880
و عنوان آن را
254
00:09:42,880 –> 00:09:46,240
با روش عنوان عنوان کنید، بنابراین اساساً
255
00:09:46,240 –> 00:09:49,200
این تابع اکنون انتظار سه
256
00:09:49,200 –> 00:09:50,480
پارامتر را دارد و
257
00:09:50,480 –> 00:09:52,160
این باعث ایجاد خطا می
258
00:09:52,160 –> 00:09:54,080
شود زیرا اگر فقط دو پارامتر را به آن ارسال کنید،
259
00:09:54,080 –> 00:09:56,080
260
00:09:56,080 –> 00:09:58,959
این حرف اول وسطی اکنون مورد نیاز است.
261
00:09:58,959 –> 00:10:01,279
به روشی که این نوشته نوشته شده
262
00:10:01,279 –> 00:10:02,720
است اگر سه پارامتر
263
00:10:02,720 –> 00:10:05,200
به آن ارسال نشده باشد، باید با خطا مواجه شود
264
00:10:05,200 –> 00:10:07,040
و منظور من را در اینجا خواهیم دید، بنابراین اکنون
265
00:10:07,040 –> 00:10:09,200
یک کنترل x انجام می
266
00:10:09,200 –> 00:10:12,399
دهیم و فایل بعدی را باز می کنیم که
267
00:10:12,399 –> 00:10:15,600
فصل 11 زیر خط چهار و اوه نه
268
00:10:15,600 –> 00:10:17,360
این چیزی نیست که من میخواستم،
269
00:10:17,360 –> 00:10:19,440
ما فایل بعدی را باز میکنیم که
270
00:10:19,440 –> 00:10:21,600
فصل 11 زیر خط
271
00:10:21,600 –> 00:10:25,120
3b است، در آنجا به 3b میرویم،
272
00:10:25,120 –> 00:10:28,880
بنابراین در این اساساً همه چیز تا اینجا یکسان است،
273
00:10:28,880 –> 00:10:29,279
با
274
00:10:29,279 –> 00:10:33,040
این تفاوت که اکنون دو تست
275
00:10:33,040 –> 00:10:36,160
داریم. در اینجا یک تابع
276
00:10:36,160 –> 00:10:39,8