در این مطلب، ویدئو جداول ردیابی تمرین 1 پایتون با زیرنویس فارسی را برای دانلود قرار داده ام. شما میتوانید با پرداخت 15 هزار تومان ، این ویدیو به علاوه تمامی فیلم های سایت را دانلود کنید.اکثر فیلم های سایت به زبان انگلیسی می باشند. این ویدئو دارای زیرنویس فارسی ترجمه شده توسط هوش مصنوعی می باشد که میتوانید نمونه ای از آن را در قسمت پایانی این مطلب مشاهده کنید.
مدت زمان فیلم: 00:20:18
تصاویر این ویدئو:
قسمتی از زیرنویس این فیلم:
00:00:00,160 –> 00:00:03,280
این ویدیو اولین ویدیو از یک
2
00:00:03,280 –> 00:00:06,399
لیست پخش جدید به نام تمرینات پایتون است در
3
00:00:06,399 –> 00:00:08,720
این ویدیو ما قصد داریم نگاهی
4
00:00:08,720 –> 00:00:10,080
به جدول ردیابی
5
00:00:10,080 –> 00:00:13,200
و نحوه استفاده از جداول
6
00:00:13,200 –> 00:00:16,720
ردیابی توسط برنامه نویسان رایانه داشته
7
00:00:16,720 –> 00:00:18,400
8
00:00:18,400 –> 00:00:22,000
9
00:00:22,000 –> 00:00:25,119
باشیم. زمانی که
10
00:00:25,119 –> 00:00:26,160
الگوریتم
11
00:00:26,160 –> 00:00:28,960
در حال پردازش است، خطاهای منطقی را پیدا کنید، به عبارت دیگر، هنگام اجرای
12
00:00:28,960 –> 00:00:29,679
کد،
13
00:00:29,679 –> 00:00:33,600
میتوانیم مراحل مختلف را
14
00:00:33,600 –> 00:00:36,079
با استفاده از یک خودکار یا مداد روی یک تکه
15
00:00:36,079 –> 00:00:36,719
کاغذ نشان دهیم
16
00:00:36,719 –> 00:00:39,920
و یک جدول ردیابی بسازیم که به ما
17
00:00:39,920 –> 00:00:41,120
میگوید برنامه قرار
18
00:00:41,120 –> 00:00:44,239
است چه کاری انجام دهد. این برنامه دقیقاً به ما می گوید
19
00:00:44,239 –> 00:00:46,079
که برنامه قرار است چه کاری انجام دهد
20
00:00:46,079 –> 00:00:49,600
و ممکن است آنچه را که ما انتظار داریم انجام
21
00:00:49,600 –> 00:00:53,039
ندهد زیرا دارای خطاهای منطقی است و
22
00:00:53,039 –> 00:00:54,000
جدول ردیابی
23
00:00:54,000 –> 00:00:57,120
برای یافتن این خطاهای منطقی بسیار مفید است
24
00:00:57,120 –> 00:01:01,600
که برنامه
25
00:01:01,600 –> 00:01:02,879
نویس کدهای دیگران را
26
00:01:02,879 –> 00:01:05,840
به همان اندازه که آنها می خواند می خواند. کد خود را
27
00:01:05,840 –> 00:01:07,680
بنویسید به عبارت دیگر اگر با
28
00:01:07,680 –> 00:01:09,360
تیمی از برنامه نویسان کار
29
00:01:09,360 –> 00:01:12,400
می کنید، وظیفه دارید یک بخش برنامه بنویسید
30
00:01:12,400 –> 00:01:15,680
تا فرآیندی را انجام دهید
31
00:01:15,680 –> 00:01:18,640
که به کد دیگران
32
00:01:18,640 –> 00:01:21,200
و در این فرآیند اضافه می شود. با انجام این کار، ممکن است
33
00:01:21,200 –> 00:01:23,920
نیاز داشته باشید که کدهایی که دیگر
34
00:01:23,920 –> 00:01:25,360
برنامه نویسان نوشته اند
35
00:01:25,360 –> 00:01:28,240
را درک کنید و امیدواریم که درک آن آسان
36
00:01:28,240 –> 00:01:30,560
باشد، زیرا آنها از
37
00:01:30,560 –> 00:01:33,520
متغیرهایی با نام معقول استفاده
38
00:01:33,520 –> 00:01:35,439
می کنند، علاوه بر این،
39
00:01:35,439 –> 00:01:38,240
نظراتی را برای کمک به دیگران و همچنین کمک به
40
00:01:38,240 –> 00:01:40,000
خود در هنگام بازگشت
41
00:01:40,000 –> 00:01:42,640
به برنامه خود درج خواهند کرد. کد خود را برای درک اینکه
42
00:01:42,640 –> 00:01:43,280
43
00:01:43,280 –> 00:01:46,560
کد در بخشهای مختلف کد انجام میدهد،
44
00:01:46,560 –> 00:01:49,360
بنابراین اگر در برنامهنویسی شیگرا مینویسند، معمولاً در مورد
45
00:01:49,360 –> 00:01:52,000
همه توابعی که کد
46
00:01:52,000 –> 00:01:54,399
برنامهشان در آن وجود دارد یا همه روشها نظر
47
00:01:54,399 –> 00:01:55,200
میدهند،
48
00:01:55,200 –> 00:01:58,079
اما
49
00:01:58,079 –> 00:01:59,920
گاهی اوقات این کار بسیار دشوار است.
50
00:01:59,920 –> 00:02:00,960
از
51
00:02:00,960 –> 00:02:03,920
نحوه پیادهسازی آن قدردانی کنید و باید
52
00:02:03,920 –> 00:02:06,240
آن را درک کنید تا
53
00:02:06,240 –> 00:02:07,360
بتوانید کد خود را
54
00:02:07,360 –> 00:02:09,520
با کد آنها ارتباط برقرار کنید، بنابراین
55
00:02:09,520 –> 00:02:10,959
خود را در
56
00:02:10,959 –> 00:02:13,440
حال خواندن مکرر کد دیگران میبینید و در این
57
00:02:13,440 –> 00:02:14,640
شرایط
58
00:02:14,640 –> 00:02:17,360
یک جدول ردیابی میتواند دوباره مفید باشد
59
00:02:17,360 –> 00:02:18,640
، دلیل این
60
00:02:18,640 –> 00:02:22,000
امر ساده است. جدول ردیابی یک
61
00:02:22,000 –> 00:02:25,280
روش بسیار روشمند برای مرور گام به گام
62
00:02:25,280 –> 00:02:26,720
کد شخص دیگری است
63
00:02:26,720 –> 00:02:29,920
که به طور موثر سرعت آن را کاهش می دهد.
64
00:02:29,920 –> 00:02:31,120
65
00:02:31,120 –> 00:02:34,480
اجرای کامپیوتر است، اما
66
00:02:34,480 –> 00:02:37,200
میتوانم بگویم که تولید آنها میتواند بسیار خسته کننده باشد،
67
00:02:37,200 –> 00:02:38,720
اما وقتی
68
00:02:38,720 –> 00:02:40,800
به کد کسی یا حتی
69
00:02:40,800 –> 00:02:42,480
کد خودتان که چند ماه پیش نوشتهاید نگاه
70
00:02:42,480 –> 00:02:43,519
71
00:02:43,519 –> 00:02:45,440
میکنید و نمیتوانید کاملاً به یاد بیاورید که چیست
72
00:02:45,440 –> 00:02:48,480
انجام جدول ردیابی
73
00:02:48,480 –> 00:02:49,519
کد کار
74
00:02:49,519 –> 00:02:52,560
بسیار مفیدی است که
75
00:02:52,560 –> 00:02:55,519
همیشه به شما کمک نمی کند، اما اگر از
76
00:02:55,519 –> 00:02:57,360
آن همراه با یک دیباگر استفاده کنید
77
00:02:57,360 –> 00:03:00,239
، در واقع بسیار مفید هستند، بنابراین این
78
00:03:00,239 –> 00:03:02,800
تمرین برنامه ای را به شما نشان می دهد
79
00:03:02,800 –> 00:03:05,200
و تولید می کند. یک جدول ردیابی
80
00:03:05,200 –> 00:03:06,560
برای آن برنامه
81
00:03:06,560 –> 00:03:08,800
و سپس برنامه ای را به شما واگذار می کنیم تا
82
00:03:08,800 –> 00:03:11,200
در تولید جدول ردیابی
83
00:03:11,200 –> 00:03:13,599
آن برنامه اقدام کنید و ویدیوی بعدی در
84
00:03:13,599 –> 00:03:15,760
این لیست پخش جدول ردیابی را به شما نشان می دهد.
85
00:03:15,760 –> 00:03:17,360
86
00:03:17,360 –> 00:03:19,840
87
00:03:19,840 –> 00:03:20,640
88
00:03:20,640 –> 00:03:24,000
میتوانیم ببینیم
89
00:03:24,000 –> 00:03:27,680
a به سه اختصاص داده میشود، خط بعدی b
90
00:03:27,680 –> 00:03:30,799
به چهار اختصاص داده میشود، خط سوم به
91
00:03:30,799 –> 00:03:33,760
c به جمع a و b اختصاص داده میشود
92
00:03:33,760 –> 00:03:35,519
و البته با جمع a و b
93
00:03:35,519 –> 00:03:37,599
هفت میشود، زیرا
94
00:03:37,599 –> 00:03:38,799
سه به چهار را اضافه میکنیم
95
00:03:38,799 –> 00:03:41,519
و هفت است n ذخیره شده در متغیر
96
00:03:41,519 –> 00:03:42,159
c
97
00:03:42,159 –> 00:03:44,799
اگر ادامه دهیم، می بینیم که سه
98
00:03:44,799 –> 00:03:46,159
دستور چاپ داریم
99
00:03:46,159 –> 00:03:49,200
و هر دستور چاپ
100
00:03:49,200 –> 00:03:52,159
یکی از مقادیر متغیرها را چاپ می کند، بنابراین می توانیم
101
00:03:52,159 –> 00:03:54,319
ببینیم که می گوید print a print b
102
00:03:54,319 –> 00:03:57,840
print c و زمانی که این برنامه آن را
103
00:03:57,840 –> 00:04:00,799
اجرا می کند ببینید این است و ما
104
00:04:00,799 –> 00:04:03,439
به وضوح می توانیم ببینیم که خروجی سه
105
00:04:03,439 –> 00:04:06,879
چهار و هفت است که
106
00:04:06,879 –> 00:04:08,159
محتوای متغیرهای
107
00:04:08,159 –> 00:04:11,519
a b و c را منعکس می کند، البته این
108
00:04:11,519 –> 00:04:13,120
برنامه کامپیوتری بسیار
109
00:04:13,120 –> 00:04:14,879
ساده است و ما
110
00:04:14,879 –> 00:04:17,440
معمولاً نیازی به تولید
111
00:04:17,440 –> 00:04:20,478
جدول ردیابی برای چنین برنامه ای نداریم، اما من من
112
00:04:20,478 –> 00:04:22,720
یک برنامه ساده را برای نشان
113
00:04:22,720 –> 00:04:24,720
دادن مراحلی که باید در
114
00:04:24,720 –> 00:04:27,520
هنگام تولید جدول ردیابی انجام
115
00:04:27,520 –> 00:04:29,840
116
00:04:29,840 –> 00:04:32,320
دهیم انتخاب میکنم و وقتی به برنامههای پیچیدهتر نگاه میکنیم، جدول تجارت بعداً در لیست پخش خودش را پیدا میکند،
117
00:04:32,320 –> 00:04:34,800
118
00:04:34,800 –> 00:04:38,400
بنابراین بیایید جدول ردیابی را برای این برنامه در نظر بگیریم.
119
00:04:38,400 –> 00:04:42,240
اکنون می توانید اینجا را ببینید
120
00:04:42,240 –> 00:04:43,040
که من
121
00:04:43,040 –> 00:04:46,639
اسکلت جدول ردیابی را قرار داده ام
122
00:04:46,639 –> 00:04:49,759
و اگر آنچه را که داریم در نظر
123
00:04:49,759 –> 00:04:52,720
بگیریم، در این برنامه سه
124
00:04:52,720 –> 00:04:53,520
متغیر
125
00:04:53,520 –> 00:04:56,880
a b و c داریم، اگر بقیه
126
00:04:56,880 –> 00:04:59,199
برنامه را اسکن کنید، می توانید آن را ببینید. e هیچ متغیر دیگری نیست
127
00:04:59,199 –> 00:05:00,160
128
00:05:00,160 –> 00:05:03,280
که برنامه به تازگی a b و c
129
00:05:03,280 –> 00:05:04,880
را دریافت کرده است، در زیر می
130
00:05:04,880 –> 00:05:08,479
بینیم که در حال چاپ a b و c هستیم، اما هنوز
131
00:05:08,479 –> 00:05:10,639
هیچ متغیر دیگری نداریم، فقط این سه متغیر وجود دارد،
132
00:05:10,639 –> 00:05:12,400
133
00:05:12,400 –> 00:05:15,039
بنابراین جدول ردیابی ما باید این واقعیت را منعکس
134
00:05:15,039 –> 00:05:15,840
کند
135
00:05:15,840 –> 00:05:18,720
و ما می توانیم آن را در اینجا ببینیم. ما
136
00:05:18,720 –> 00:05:19,840
عناوین a b
137
00:05:19,840 –> 00:05:23,039
و c را داریم و این ستون در اینجا به
138
00:05:23,039 –> 00:05:26,479
ما نشان می دهد که
139
00:05:26,479 –> 00:05:30,320
وقتی برنامه اجرا
140
00:05:30,320 –> 00:05:32,080
می کند برای متغیر a چه اتفاقی می افتد، این ستون به ما نشان می دهد که برای متغیر b چه اتفاقی می افتد
141
00:05:32,080 –> 00:05:34,960
همانطور که برنامه اجرا می کند به
142
00:05:34,960 –> 00:05:37,520
همین ترتیب این یکی نشان می دهد. ما
143
00:05:37,520 –> 00:05:39,360
144
00:05:39,360 –> 00:05:42,560
در حین اجرای برنامه چه اتفاقی برای متغیر c می افتد
145
00:05:42,560 –> 00:05:44,800
و در اینجا ستون دیگری داریم
146
00:05:44,800 –> 00:05:45,680
که
147
00:05:45,680 –> 00:05:48,320
عبارت سرفصل دارد و اینجاست که در
148
00:05:48,320 –> 00:05:50,320
دستورات مختلف
149
00:05:50,320 –> 00:05:53,600
برنامه کامپیوتری اولین کاری که می
150
00:05:53,600 –> 00:05:54,400
خواهم
151
00:05:54,400 –> 00:05:57,120
انجام دهم می نویسیم. اکنون که میز ردیابی را با قلم و کاغذ تولید می کنید، در این منطقه
152
00:05:57,120 –> 00:05:58,880
در اینجا یک منطقه سایه قرار
153
00:05:58,880 –> 00:06:01,840
154
00:06:01,840 –> 00:06:02,319
155
00:06:02,319 –> 00:06:04,720
می دهید، این کار را انجام نمی دهید، من فقط
156
00:06:04,720 –> 00:06:06,000
بر یک نکته تأکید می
157
00:06:06,000 –> 00:06:09,199
کنم در اینجا می توانید ببینید که من آن را خاکستری کرده
158
00:06:09,199 –> 00:06:13,199
ام یعنی شروع نمی کنم جدول ردیابی من
159
00:06:13,199 –> 00:06:14,080
از برنامه
160
00:06:14,080 –> 00:06:17,039
در این خط، کاری که من انجام میدهم این است
161
00:06:17,039 –> 00:06:18,560
که
162
00:06:18,560 –> 00:06:21,600
میگویم ردیف اول برای چیزی است که میخواهم به آن اشاره کنم،
163
00:06:21,600 –> 00:06:22,400
به
164
00:06:22,400 –> 00:06:26,000
عنوان شرایط اهمیت نده، بنابراین بیایید ادامه دهیم
165
00:06:26,000 –> 00:06:26,720
166
00:06:26,720 –> 00:06:29,280
و میتوانید ببینید اینجا دارم مینویسم
167
00:06:29,280 –> 00:06:30,479
مراقب باشید
168
00:06:30,479 –> 00:06:33,280
که میگویم فعلاً
169
00:06:33,280 –> 00:06:34,160
به
170
00:06:34,160 –> 00:06:37,680
مقدار متغیر a اهمیتی نمیدهم
171
00:06:37,680 –> 00:06:39,520
و دلیل آن این است که
172
00:06:39,520 –> 00:06:40,800
برنامه شروع به
173
00:06:40,800 –> 00:06:43,360
اجرای آن نکرده است، به این معنی نیست که به
174
00:06:43,360 –> 00:06:45,120
میمونها چیزی را که متغیر a
175
00:06:45,120 –> 00:06:47,759
حاوی آن است نمیدهم. یعنی در حال حاضر
176
00:06:47,759 –> 00:06:49,919
به هیچ وجه روی آن تأثیر
177
00:06:49,919 –> 00:06:53,120
نمیگذارم و همین کار را برای b در
178
00:06:53,120 –> 00:06:55,599
اینجا انجام میدهم، به وضعیت
179
00:06:55,599 –> 00:06:56,319
متغیر
180
00:06:56,319 –> 00:06:59,520
b اهمیت نمیدهم،
181
00:06:59,520 –> 00:07:02,560
همچنین به متغیر c اهمیتی نمیدهم،
182
00:07:02,560 –> 00:07:06,160
بنابراین اگر ردیف اول را در نظر بگیرم چه من
183
00:07:06,160 –> 00:07:06,800
184
00:07:06,800 –> 00:07:09,599
انجام میدهم نقطه شروع جدول ردیابی خود را تنظیم میکنم
185
00:07:09,599 –> 00:07:10,720
،
186
00:07:10,720 –> 00:07:14,000
میگویم که متغیرهای a b و
187
00:07:14,000 –> 00:07:16,160
c تنها سه متغیری هستند که در کد ظاهر میشوند
188
00:07:16,160 –> 00:07:17,280
189
00:07:17,280 –> 00:07:20,080
و در این لحظه برای من اهمیتی ندارد
190
00:07:20,080 –> 00:07:21,360
که مقدار آنها چقدر
191
00:07:21,360 –> 00:07:25,360
است. کار بعدی این است که توجه خود
192
00:07:25,360 –> 00:07:27,759
را به کد برنامه معطوف کنیم
193
00:07:27,759 –> 00:07:30,800
و می توانید ببینید که a سه تا y اختصاص داده شده است
194
00:07:30,800 –> 00:07:34,319
آن را
195
00:07:34,319 –> 00:07:37,520
تا اینجا کپی کنید، زیر عنوان عبارت
196
00:07:37,520 –> 00:07:40,800
که a است سه به آن اختصاص داده شده است و سپس
197
00:07:40,800 –> 00:07:42,080
کاری که ما باید انجام دهیم
198
00:07:42,080 –> 00:07:45,680
این است که متغیرهای a b و c
199
00:07:45,680 –> 00:07:48,080
هر سه آنها را در نظر بگیریم و این
200
00:07:48,080 –> 00:07:49,120
سوال ساده را
201
00:07:49,120 –> 00:07:52,400
بپرسیم که عبارت a برابر با 3
202
00:07:52,400 –> 00:07:55,440
چه می کند. متغیرها به خوبی به وضوح
203
00:07:55,440 –> 00:07:58,479
متغیر را
204
00:07:58,479 –> 00:08:01,919
برابر با سه می کند a قرار است سه ذخیره شود،
205
00:08:01,919 –> 00:08:05,039
بنابراین اگر به اینجا نگاه کنیم می توانید ببینید که
206
00:08:05,039 –> 00:08:08,319
سه در آنجا
207
00:08:08,319 –> 00:08:09,360
208
00:08:09,360 –> 00:08:12,080
قرار گرفته است.
209
00:08:12,080 –> 00:08:12,720
این
210
00:08:12,720 –> 00:08:16,400
عبارت simon a به سه اختصاص داده شده است
211
00:08:16,400 –> 00:08:19,680
هیچ اتفاقی برای b یا c نمی افتد بنابراین
212
00:08:19,680 –> 00:08:22,000
در این شرایط به
213
00:08:22,000 –> 00:08:23,120
214
00:08:23,120 –> 00:08:26,879
برادر قبلی برمی گردید و در هر دو مورد
215
00:08:26,879 –> 00:08:30,479
اهمیتی نمی دهید بنابراین اهمیت ندهید اینجا قرار داده
216
00:08:30,479 –> 00:08:33,440
شده است ما اکنون توجه خود را به رایانه معطوف می کنیم.
217
00:08:33,440 –> 00:08:34,799
برنامه
218
00:08:34,799 –> 00:08:37,919
را می بینیم و می بینیم که b به چهار اختصاص داده شده است،
219
00:08:37,919 –> 00:08:41,279
بنابراین در اینجا قرار می گیرد b به چهار اختصاص داده
220
00:08:41,279 –> 00:08:42,000
221
00:08:42,000 –> 00:08:44,159
می شود، سپس همه متغیرها را
222
00:08:44,159 –> 00:08:45,839
دوباره بررسی می کنیم و به وضوح می پرسیم که چه
223
00:08:45,839 –> 00:08:48,399
اتفاقی برای آنها می افتد اگر
224
00:08:48,399 –> 00:08:49,120
بگوییم b
225
00:08:49,120 –> 00:08:51,600
به چهار اختصاص داده شده است.
226
00:08:51,600 –> 00:08:52,560
اینجا چهار
227
00:08:52,560 –> 00:08:55,680
i n ستون b اتفاقی که برای a
228
00:08:55,680 –> 00:08:58,880
و c می افتد خوب پاسخ به
229
00:08:58,880 –> 00:09:01,920
b اختصاص داده شده است 4 هیچ کاری به a و
230
00:09:01,920 –> 00:09:03,360
هیچ کاری برای c انجام نمی
231
00:09:03,360 –> 00:09:07,600
دهد، بنابراین آنچه را که بالای آن 3 است در اینجا قرار می
232
00:09:07,600 –> 00:09:09,760
دهیم تا به ما بگوید هیچ اتفاقی برای a نیفتاده است.
233
00:09:09,760 –> 00:09:11,839
234
00:09:11,839 –> 00:09:14,959
اگر به اینجا بیایم تا به c چه اتفاقی افتاده است،
235
00:09:14,959 –> 00:09:16,080
236
00:09:16,080 –> 00:09:18,720
بنابراین ما هنوز در شرایط عدم
237
00:09:18,720 –> 00:09:20,640
توجه به این
238
00:09:20,640 –> 00:09:23,200
موضوع هستیم زیرا هنوز چیزی در
239
00:09:23,200 –> 00:09:24,320
برنامه
240
00:09:24,320 –> 00:09:27,680
تغییر c نداشته
241
00:09:27,680 –> 00:09:31,040
ایم، باید مشخص کنیم که این ردیف چه چیزی را
242
00:09:31,040 –> 00:09:33,839
نشان می دهد. شرایط متغیرهای a b و c را به ما نشان می دهد که بعد
243
00:09:33,839 –> 00:09:36,160
از
244
00:09:36,160 –> 00:09:39,680
آن در برنامه ظاهر می شوند
245
00:09:39,680 –> 00:09:42,399
و این کلید بعد از اجرای دستور برنامه
246
00:09:42,399 –> 00:09:43,120
247
00:09:43,120 –> 00:09:47,040
b اختصاص داده شده است،
248
00:09:47,040 –> 00:09:49,360
بنابراین ما به شرایط
249
00:09:49,360 –> 00:09:50,320
متغیرها
250
00:09:50,320 –> 00:09:53,200
بعد از تخصیص عبارت b نگاه می کنیم.
251
00:09:53,200 –> 00:09:53,920
252
00:09:53,920 –> 00:09:57,519
اجرا شده است، اکنون توجه خود
253
00:09:57,519 –> 00:09:59,760
را به برنامه کامپیوتری به این
254
00:09:59,760 –> 00:10:01,680
عبارت معطوف می کنیم زیرا این عبارت بعدی است که
255
00:10:01,680 –> 00:10:02,800
باید اجرا شود
256
00:10:02,800 –> 00:10:05,279
و اکنون در جدول ردیابی کپی شده است
257
00:10:05,279 –> 00:10:05,920
258
00:10:05,920 –> 00:10:10,160
به این موقعیت c به اضافه b اختصاص داده شده است
259
00:10:10,160 –> 00:10:13,680
البته ما اکنون آنچه را در a و در نظر می گیریم.
260
00:10:13,680 –> 00:10:17,120
b که ما حدود n اینجا
261
00:10:17,120 –> 00:10:19,600
3 و 4 را ببینید و البته ما آنها را
262
00:10:19,600 –> 00:10:20,720
با هم جمع می کنیم تا
263
00:10:20,720 –> 00:10:24,240
7 بدست آوریم و 7 به
264
00:10:24,240 –> 00:10:27,120
این ستون داده می شود زیرا به ما می گوید
265
00:10:27,120 –> 00:10:27,680
266
00:10:27,680 –> 00:10:32,079
چه اتفاقی برای متغیر c افتاده است
267
00:10:32,079 –> 00:10:34,399
البته اکنون باید در نظر بگیریم که چه
268
00:10:34,399 –> 00:10:35,839
اتفاقی برای متغیره