پارتیشن بندی پویا یک تکنیک مدیریت حافظه است که در سیستم های محاسباتی برای تخصیص و تخصیص منابع حافظه در صورت نیاز استفاده می شود. برخلاف پارتیشن بندی استاتیک، پارتیشن بندی پویا امکان ایجاد پارتیشن های حافظه جدید یا تغییر اندازه پارتیشن های موجود را در زمان اجرا فراهم می کند. پارتیشن بندی پویا نقش مهمی در سیستم های محاسباتی مدرن ایفا می کند، جایی که استفاده کارآمد از حافظه برای عملکرد بهینه سیستم ضروری است. این مقاله یک نمای کلی از پارتیشن بندی پویا، از جمله نحوه کار، انواع، مزایا و معایب، برنامه های کاربردی دنیای واقعی، چالش ها و چشم اندازهای آینده ارائه می دهد.
تعریف پارتیشن بندی دینامیک
پارتیشن بندی پویا یک تکنیک مدیریت حافظه کامپیوتری است که به سیستم اجازه می دهد منابع حافظه را در صورت نیاز تخصیص دهد و به آن اختصاص دهد، پارتیشن های جدید ایجاد کند یا اندازه پارتیشن های موجود را در زمان اجرا تغییر دهد تا بهینه سازی استفاده از حافظه و بهبود عملکرد سیستم انجام شود.
توضیح فرآیند پارتیشن بندی پویا
فرآیند پارتیشن بندی پویا شامل مراحل زیر است –
-
سیستم عامل یک جدول از تمام پارتیشن های حافظه در سیستم، از جمله اندازه و وضعیت آنها (تخصیص یا رایگان) نگهداری می کند.
-
هنگامی که یک فرآیند به حافظه نیاز دارد، سیستم عامل جدول را برای یک پارتیشن رایگان با اندازه مورد نیاز جستجو می کند.
-
اگر یک پارتیشن رایگان با اندازه مورد نیاز پیدا شود، سیستم عامل پارتیشن را به فرآیند درخواست اختصاص می دهد.
-
اگر پارتیشن رایگان با اندازه مورد نیاز در دسترس نباشد، سیستم عامل ممکن است یک پارتیشن بزرگتر موجود را به دو پارتیشن کوچکتر تقسیم کند یا یک پارتیشن جدید با اندازه مورد نیاز ایجاد کند.
-
هنگامی که یک فرآیند دیگر به پارتیشن حافظه نیاز ندارد، سیستم عامل پارتیشن را جدا می کند و آن را به عنوان آزاد در جدول حافظه علامت گذاری می کند.