ابررساناهای دمای بالا
قسمتی از متن در اینجا آورده شده است : تاریخچه: در ژانویه 1986 شروع شد! الکس مولر استاد فیزیک دانشگاه زوریخ، فردی در آزمایشگاه IBM زوریخ و جرج بِدنُرز در آزمایشگاه IBM کار می کردند و در حال مطالعه امکان وجود Tc های بالاتر در اکسیدها بودند. آن ها دو سال و نیم بر اساس گزارش کاری که جانستون و گروهش در مورد اکسید لیتیوم تیتانیوم در دانشگاه کالیفرنیا در سال 1973 منتشر کرده بود (30)و نتایجی که اسلایت و گروهش در سال 1975 در مورد یک اکسید باریوم، سرب و بیسوت که دمای بحرانی 13 کلوین داشت، منتشر کردند(31). در سال 1985، میشل در دانشگاه کان، سری مقالاتی در مورد رسانش شبه فلزی منتشر کرد که شامل مشاهدات پرواکسیت های اکسیدهای مس بود(32). بدنرز و مولر تصمیم گرفتند رفتار این اکسیدها را در دماهای پایین برای گذارهای ابررسانایی ممکن بررسی کنند. وقتی آزمایش را در مورد اکسید مس لانتانیوم باریوم انجام دادند و دمای گذار 30 کلوین یعنی 7 کلوین بالاتر از بالاترین دمای بحرانی که مربوط به ترکیب نیوبیوم ژرمانیوم A15 بود را ثبت کردند! آن ها هر دو روی جست و جوی ابررساناهای جدید کار می کردند و نمی خواستند با ا ...
📋 پیشنهاد میکنم مطالب دیگر برق و الکترونیک را از قسمت سرچ سایت جستجو بفرمایید.