"The CUBE" یک پازل اره منبت کاری اره مویی سه بعدی است، با این ویژگی اضافه شده که یک قطعه پازل زمانی که در محل درست پازل قرار می گیرد تقریباً یک ثانیه می لرزد. ما این کار را با ساختن یک طرح الکتریکی انجام دادیم به طوری که هر بار که یک قطعه پازل به درستی روی یک پایه قرار می گرفت، مداری که نیرو را به یک موتور ارتعاشی می رساند تکمیل می شد. امیدواریم پروژه ما با ارائه بازخورد و تشویق مثبت به هدف آموزشی بهبود فرآیند یادگیری مهارت های فضایی برسد. نتایج کیفی ما نشان داد که بازخورد ارتعاشی تجربه پازل را سرگرمکنندهتر میکند: میز ما در طول مدت رویداد با بازدیدکنندگان اشغال شده بود و "The CUBE" به عنوان "خلاقترین" انتخاب شد. وقتی تکمیل شد، "The CUBE" شبیه تصویر سمت راست است:
معرفی
در پروژه نهایی لمسی خود، هدف ما ساختن یک وسیله لمسی بود که مهارت های اساسی تری در زندگی را هدف قرار می داد تا چیزی که در دبیرستان آموخته شد. ما شروع به در نظر گرفتن مفاهیم آموخته شده در سنین پایین تر از دبیرستان برای برآوردن این علاقه کردیم و به این نتیجه رسیدیم که می خواهیم بر یادگیری آگاهی فضایی در کودکان تأثیر بگذاریم. برای بررسی اثرات بازخورد لمسی بر تجربه توسعه آگاهی فضایی در کودکان هفت تا ده ساله، ما به "مکعب" رسیدیم.
زمینه
در زیر شرحی از تحقیقات ما در مورد کارهای قبلی ارائه شده است زیرا به چندین جنبه از پروژه ما مربوط می شود - یادگیری فضایی، پازل های سه بعدی و بازخورد ارتعاشی. هر یک از این منابع نوعی بینش را به ما داد و/یا رویکرد ما را شکل داد.
1) رابط های کاربر ملموس: ابزارهایی برای بررسی، ارزیابی و درمان فرآیندهای ساختاری پویا در کودکان مبتلا به اختلالات هماهنگی رشدی
خلاصه: این مقاله مجموعهای از مکعبها را توصیف میکند که وقتی در هم قفل میشوند، موقعیت و جهت خود را بر روی یک مانیتور کامپیوتر نشان میدهند. کودکان با و بدون اختلال هماهنگی رشد (DCD) بازی های بصری چالش برانگیزی را با این بلوک ها انجام دادند و هوش فضایی آنها به میزان قابل توجهی بهبود یافت.
اهمیت پروژه ما: اگرچه پس از تکمیل پروژه با این مقاله مواجه شدیم، اما هنوز برای اهداف کاری آینده کاملاً مفید بود. این روش آزمایشی شبیه به روشی است که اگر بخواهیم پازل خود را روی گروه سنی هدف خود (7 تا 10 سال) آزمایش کنیم، میتوانیم اجرا کنیم. با چالشهای خاص و طراحی مدولارتر، میتوانیم یادگیری فضایی را حتی قابل اندازهگیریتر کنیم.
2) ارزیابی یک دستگاه بازخورد ارتعاشی برای هدایت فضایی
خلاصه: این مقاله آزمایشی را توصیف میکند که عملکرد فضایی را با نشانههای ارتعاشی با نشانههای کلامی مقایسه میکند. این کار با فرمان دادن به بازوی راست برای ترجمه و چرخش به جهت های مختلف انجام شد. نتیجه (از تعداد خطاهای انجام شده در هر مورد) این بود که بازخورد ارتعاشی با دستورات چرخشی مؤثرتر بود و بازخورد کلامی برای بازخورد ترجمه مؤثرتر بود.
اهمیت پروژه ما: به دلیل این مقاله تصمیم گرفتیم به جای یک پازل مسطح، با یک پازل سه بعدی برویم. اگر قطعات باید به درستی در فضای سه بعدی جهت گیری شوند، تأثیر ویژگی های بازخورد ارتعاشی پازل را به حداکثر می رساند.
3) رشد حافظه فضایی و جهت گیری فضایی در کودکان پیش دبستانی و دبستانی
خلاصه: این مقاله نتایج مجموعهای از آزمونهای طراحی شده برای اندازهگیری شایستگیهای فضایی کودکان 5، 7 و 10 ساله را ارائه میدهد. آزمایش ها شامل
1) آموزش: یک پیچ و خم معمولی با نشانه هایی برای اینکه کجا بروید و اشیاء خاص را پیدا کنید.
2) چرخش چشم انداز کاربر 180 درجه .
3) چرخش تمام نشانه ها.
4) حذف نشانه ها
5) حذف نشانه ها و سپس چرخش دیدگاه کاربر.
نتایج نشان داد که با سختتر شدن تستها، کودکان کوچکتر بیشتر و بیشتر گم میشوند و خطاهای بیشتری مرتکب میشوند. نتیجه اصلی مقاله این است که دوره توسعه برای آگاهی و توسعه فضایی پیچیده در سنین بین 5 تا 10 سال، همانطور که قبلاً مشکوک بود، تأیید شد.