روایت
آردوینو واقعاً قابل توجه است. من علاقه عمیقی به آن دارم. می توان آن را به "لگو" دنیای الکترونیک و اتوماسیون تشبیه کرد. در حال حاضر، من در پروژه ای غرق شده ام که در آن تعداد زیادی برد MCU برای تشکیل یک شبکه به هم پیوسته از پردازنده ها، به نام NetP، هماهنگ شده اند. این بردها از طریق گذرگاه i2c ارتباط برقرار می کنند. انتخاب شامل بردهای آردوینو مینی پرو بود که با ولتاژ 3.3 ولت کار می کردند. برای تسهیل انتقال طرح ها از Arduino IDE به Mini Pro، یک برد USB به سریال FTDI ضروری است. علاوه بر این، به منظور قرار دادن صفحه کلید، یک مبدل سطح TTL برای تغییر از 3.3 ولت به 5 ولت استفاده شده است.
در حال حاضر، چندین عملکرد با موفقیت پیاده سازی شده اند، در حالی که لیستی از وظایف معلق باقی مانده است. علاوه بر این، جنبههای خاصی در انتظار راهحلهای مبتکرانه، همسو با آرمانهای ما هستند.
دستاوردهای تا کنون عبارتند از:
برجسته ترین جزء کنسول است که از صفحه کلید و صفحه نمایش اسکرول تشکیل شده است. این کار تعامل با MCU نزدیک، Netp0 (کنسول) را تسهیل می کند، که به نوبه خود، ارتباط با سایر اجزای شبکه محلی i2c - Netp1 (SD)، Netp2 (Updater)، Netp3 (ساعت) و غیره را امکان پذیر می کند.
از طرف دیگر، می توانید با برقراری اتصال بلوتوث با گوشی هوشمند، از نمایشگر و صفحه کلید کنسول صرف نظر کنید. این کنترل از راه دور را فعال میکند، و من برنامه «Serial Bluetooth Terminal 1.31» را برای این منظور پیکربندی کردهام، اگرچه برنامههای جایگزین نیز گزینههای مناسبی هستند.
به هر یک از اعضای گروه Netp MCU ویژگیهای متمایز اختصاص داده میشود: یک آدرس اتوبوس i2c جداگانه (0x0a)، یک نام تعیینشده (CONSOLE)، یک شناسه منحصربهفرد (p0)، و یک عدد مربوطه (0). شایان ذکر است که گذرگاه i2c ممکن است عناصر اضافی را نیز در خود جای دهد که در حال حاضر محدود به EEPROM و صفحه ساعت Real Time هستند. تخصیص آدرس i2c جداگانه برای هر عضو یا مؤلفه ضروری است.